ଶବ୍ଦ ଢେଉ ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗେ

ଜହ୍ନ ଜୋଛନାର ରଜନୀଗନ୍ଧା ଗୋ

   ମୃଦୁ ମୃଦୁ ମହକରେ ।

ଭିଜେଇ ଦିଅ ମୋ'ଯୌବନ ଜୁଆର

   ତୁମ ପ୍ରୀତି ପରଶରେ ।।

କଣ୍ଠରେ କୋକିଳ ସ୍ୱରରେ ସଙ୍ଗୀତ

   ଶବ୍ଦରେ ସିକ୍ତ ଶ୍ରାବଣୀ ।

ବାନ୍ଧବୀ ତ ନୁହଁ ସଙ୍ଗିନୀ ବି ନୁହଁ

  ମୋ'ପାଇଁ ପୁଣ୍ୟ ପାର୍ବଣୀ ।।

ଆଖିରେ ଆଖିଏ ସୁନେଲି ସପନ

   ଓଠରେ ଚେନାଏ ହସ ।

ଲକ୍ଷେ ବୁଭୁକ୍ଷୁଙ୍କ ଅଲୋଡ଼ା ଜୀବନେ

   ସତେକି ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନିବାସ ।।

କଥାରେ କୋଟିଏ କଳ୍ପନା କାହାଣୀ

   ଭାବରେ ଦିବ୍ୟ ଦର୍ଶନ ।

ବର୍ଣ୍ଣିବାକୁ ମୁଁ ଯେ ଭାଷା ପାଉନାହିଁ

   ସର୍ବାଙ୍ଗେ ବର୍ଣ୍ଣ ନିପୁଣ ।।

ବିମୁଗ୍ଧ ମୁଁ ତୁମ  ଶବ୍ଦର ବାଣରେ

  ଶବ୍ଦ ଢେଉ ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗେ ।

ସତରେ ସତରେ ଆଶାଭରୀ ହେଲ

  ନାଚିଲ ମୋ' ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ।।

ଅଙ୍ଗେ ମୋ' ସଂଲଗ୍ନ ସ୍ନିଗ୍ଧ ପରିଧି

   ତୁମ ସୂକ୍ଷ୍ମ ସୂକ୍ଷ୍ମ କଥା ।

କ୍ଷଣକେ ହସାଇ  ଖୁସି ଭରିଦିଏ

  ନଇଁ ଯାଏ ମୋର ମଥା ।।

ତୁମ ଘୁଙ୍ଗୁରର   ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ତାନ

  ପ୍ରୀତି ଭରା ଫୁଲେ ଫୁଲେ ।

ନିଜକୁ ହଜେଇ  ନିଜକୁ ସଜେଇ

  ଶୋଇଯିବି ତୁମ କୋଳେ ।।

ପ୍ରବର୍ତ୍ତିବା ପଣେ   ତୁମରି ପାଦକୁ

   ମୃଦୁ ଘୁଙ୍ଗୁରର ତାନେ ।

ଅର୍ବାଚୀନ ପରି   ଅତି ପ୍ରବଣତା

   ଆରଣ୍ୟକ ଶବ୍ଦ ଆଣେ ।।

ସେ ଅର୍ଘ୍ୟ ବେଳାରେ ତୁମ ଶବ୍ଦ ସବୁ

   ବିଦ୍ରୋହର ବହ୍ନି ତୋଳେ ।

କବି ବି ମଣିଷ  ସେ ବହ୍ନି ଜ୍ୱାଳାକୁ

   ସ୍ୱାଗତେ ନିଜସ୍ୱ କୋଳେ ।।

ତୁମ ଇଙ୍ଗିତରେ ମୋ ମନର ତାଜ୍ 

   ମୋ'କବିତା କଥା କୁହେ ।

ନୀରବ ସିନା ସେ ଅନେକ ଆଶାର

    ଦୀପ୍ତ ପାଖୁଡା ଦିଏ ।।

ଶୋଇଥିଲି ସିନା ଲିଭି ମୁଁ ନ ଥିଲି

    ମୁଁ ପରା ସାହିତ୍ୟ ସିନ୍ଧୁ ।

ପ୍ରେରଣା ଅର୍ପଣେ ତ୍ୟାଗର ତର୍ପଣେ

   ମୋ'କଳ୍ପ ଜୀବନ ବିନ୍ଦୁ ।।

ଗୋ'ପ୍ରିୟ ପାର୍ବଣୀ କେବେବି ଶ୍ରାବଣୀ

    ହେବାକୁ ମୁଁ ଦେବି ନାହିଁ ।

ହଜିବିନି କେବେ  ଲିଭିବିନି କେବେ

    ପାଶେ ଥିବି ଦୂରେ ରହି ।।

ମୋ'ସୂକ୍ଷ୍ମ ଜୀବନେ ତୁମ ଆବର୍ତ୍ତନ

   ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦାନ ।

ତୁମ ଶବ୍ଦ ସବୁ ଅତୀତ ନୁହେଁ ଗୋ

   ମୋ'ଜୀବନ ବର୍ତ୍ତମାନ ।।