ନିୟତି

କି ଲୀଳା କରୁଛୁ କାଳିଆରେ ତୁହି

ତୋ ଲୀଳା ତୋତେ ହିଁ ଜଣା

ଭକତ ଜୀବନ ଧନ ପରା ତୁହି

କରୁଣା କରେନି ଊଣା l

କେତେ ଜନମର ପୂଣ୍ୟ ବଳରେ

ମଣିଷ ଜନମ ଦେଲୁ

ସୁଖ ଶାନ୍ତିର ପରିବାର ଦେଇ

ମୋତେ ତୁ ନିଜର କଲୁ l

ମୋହ ମାୟାର ବଳୟରେ ମୋତେ

ଏମିତି ଛନ୍ଦି ଦେଲୁ

ସୁଖର ସମୁଦ୍ରେ ମୋତେ ଭସାଇ

ଦୁଃଖକୁ ଭୁଲେଇ ଦେଲୁ l

ଗର୍ବ ଅହଂକାର ମୋତେ ତୁ ଦେଲୁ

ତୋର ନାମ ଭୁଲିଗଲି

ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ସମ ବେନି ନୟନକୁ

ମନରୁ ପାଶରି ଦେଲି l

ନଟ ନାଗର ତୁ ବଡ଼ କପଟିଆ

ଲଗାଉ ଥାଉ ତୁ ନାଟ

କାହାକୁ ହସାଉ କାହାକୁ କନ୍ଦାଉ

ଅନ୍ଧାରେ କଡାଉ ବାଟ l

ଜୀବନ ନୌକାରେ ସୁଖ ଆଉ ଦୁଃଖ

ଦୁଇଗୋଟି ପାଦ ପରା

ଗୋଟେ ଆଗେ ଥିଲେ ଗୋଟେ ପଛେ ଥିବ

ସମୟ ଦିଏନି ଧରା l

ଅନ୍ୟଗୋଟେ ପାଦ ଅଦୃଶ୍ୟ ରହିଣ

ନିୟତିର ନାମ ନିଏ

ତାହାର ଦଉଡି ତୋ ହାତରେ ଥାଇ

ଆମକୁ ନଚାଉ ଥାଏ l