ଝରିଯିବାର ଥିଲା

ସଂଘମିତ୍ରା ରଥ

ଝରିଯିବାର ଥିଲା ବୋଧେ

ତୁମେ ଛୁଇଁଦେଲ ,

ମନ୍ତ୍ରବୃତା ହୋଇଗଲି ମୁଁ

ଝରିଗଲି ଝରଣାଟିଏ ପରି ,

ଅନାବୃତ ହୋଇଗଲା ଆତ୍ମା

ସୂକ୍ଷ୍ନ ଯେତେ ବାହ୍ୟ ବେହରଣ ,

ଓହ୍ଲାଇ ରଖିଲି ।

ରାତିଏ ସ୍ଵପ୍ନ ପାଇଁ

ରାତି ନିଅଣ୍ଟ ପଡିଲା ,

ଯାତ୍ରା ଉପଲକ୍ଷେ ,

ପାଦ ଅଗ୍ରସର ହେଲା

ଭୋଗିଥିବା ସବୁ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ସାଥି ହୋଇଗଲେ

ଦୁର୍ଭେଦ୍ୟ ରାସ୍ତା ,

ଅତିକ୍ରମ ଯିବା ପାଇଁ

ସାହସ ମିଳିଗଲା ।

ତୁମେ ହାତ ଧରି ପଥ ଦେଖେଇଲ ,

ମୁଁ ଶବ୍ଦ ସବୁକୁ ମୁଠେଇ ଧରି ଚାଲିଲି

ଏଇ ଜହ୍ନରାତି ,

ସାଥୀ ହେଲା

ତୁମେ କହିଥିବା କଥାସବୁ ,

ଚୁପଚାପ୍ ,

ମୋ’ କାନରେ କହୁଥିଲା

ଝରିଯା’ , ଖୋଲିଯା’ ....

କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଗୋପନରେ ,

ନିଜପାଇଁ ବଞ୍ଚିଯା’ ....