ବିଦଗ୍ଧ କବିତା ଦୁଇ

ଦୂର ଦିଗ୍‌ବଳୟ ଅନ୍ତିମ ସୂର୍ଯ୍ୟ ମୁଁ 

ତୁମେ ସରସୀର କଇଁ 

ଆଖିରେ ଆଖିଏ ପ୍ରଣୟ ଶୃଙ୍ଗାର 

ପାରେନାହିଁ କେବେ ଛୁଇଁ । । 

ପର ଆକାଶର ଧୂମାଭ ତାରା ତୁ 

ମୁଁ ' ବିଦଗ୍ଧ ସଞ୍ଜବତୀ

ନିତି ନିଶି ଜଳେ ଦିକିଦିକି ହୋଇ

ଲୁଚାଇ ଅସହ୍ୟ ତାତି । ।

ଯମୁନା ଅଗଣା କଦମ୍ବ ବାସ ମୁଁ 

ତୁମେ ମଧୂଝରା ରାତି

ମଥୁରା ମଙ୍ଗଳ ଲେଖା ମୋର ଭାଗ୍ୟେ

ଗୋପପୁରେ ଛାଡି ସାଥି । ।

ଭାବନା ବିହୀନ ଶବ୍ଦଟିଏ ମୁଁ 

ତୁମେ କବିତାର ଝର

ଓଠ ନ ଛୁଇଁବି ବଂଶୀ କି' କେବେ

ତୋଳିଛି ସ୍ୱର ଝଙ୍କାର । । 

ନିଦାଘ ନୟନେ ବିରହ ଜ୍ୱାଳା ମୁଁ 

ତୁମେ ଭିଜାମାଟି ବାସ୍ନା 

ରତି ବିନା ଋତୁ ମିଳନ କି ହେବ

ଅତୃପ୍ତ ରହୁ ଏ ତୃଷ୍ନା । ।