ଗଜରାଜ ମହାରାଜ

ବିଶାଳ ହେଲେ ବି ଶାନ୍ତ ସରଳ ଗଜରାଜ ମହାରଥୀ

ଦଳ ଦଳ ହୋଇ ଭ୍ରମଣ କରନ୍ତି ନ ଛାଡନ୍ତି କଦା ସାଥି ।

ବୃଶାଳ ଶରୀର ଛୋଟଛୋଟ ଆଖି କାନ ଦିଶେ କୁଲା ପରି

ଗଛଡାଳ ସବୁ ଭଂଜନ କରନ୍ତି ଭୁଜନ୍ତି ସେ ତୃଣାହାରୀ ।

ମଥା ଘୁରିଗଲେ ଭରଷା ନଥାଏ କୋପାନଳ ଭୟଂକର

ଘରଦ୍ୱାର ଭାଙ୍ଗି ଦଳି ଚକଟନ୍ତି ମଣିଷ କେତେ ମାତର ।

ସବୁ ମାଆ ପରି ଅପତ୍ୟ ସ୍ନେହର ଗନ୍ତାଘର ଗଜରାଜ

ସବୁ ବିପଦରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବେ ଲୋଡା ନାହିଁ ସଜବାଜ ।

ଶିଶୁଟିଏ କାହିଁ ହଜିଗଲେ ଚଉଦିଗେ ଖେଦିଯିବ କ୍ଷଣେ

ଭୀମରଡି କରି ସାଥିଙ୍କୁ ହକାରି ଖୋଜି ଯିବେ ଜଣେଜଣେ ।

ଖାଲରେ ପଡିଲେ ନିଜେ ପଶି ଯାଇ ଉଦ୍ଧାରିବ ଶିଶୁଟିକୁ

ପଶୁ ହେଉ ଅବା ମାନବ ସଭିଏଁ ସମଭାବ ଅପତ୍ୟକୁ ।

ମାଆର ସଂଗୀତ ଝୁଲରେ ହାତୀ ଜଂଗଲର ରାଜା ଝୁଲ

ଶିଶୁକୁ ବୁଝାଏ ଖାଇଦେରେ ରାଜା ବାଆ ପାଣି ଖାଇ ଫୁଲ ।

ଗଜରାଜ ଆଜି ବଡ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନରେ ଜଙ୍ଗଲ ହେଉଛି ପଦା

ଖାଦ୍ୟ ଅଭାବରୁ ଜନବସତିରେ ପଶି କରେ ସବୁ ଖେଦା ।

ଗୋଡରେ ସାମାନ୍ୟ ବେଡିକୁ ଶାସନ ମାନି ଫେଡିପାରେ ନାହିଁ

ହିଂସ୍ର ସଜାଏ ସଭ୍ୟ ମାନବ ବିବେକ ବୁଡାଇ ଦେଇ ।

ପଶୁପକ୍ଷୀ ଭୟେ ଜନପଦ ଗଢି ଘର କରିଥିଲା ଯିଏ

ତାକୁ ଦେଖି ହିଂସ୍ର ଜଂଗଲର ପଶୁ ଲୁଚୁଛନ୍ତି ଆଜି ଭୟେ ।