ବ୍ୟର୍ଥ ନୁହେଁ ଏ ଜୀବନ

ଶାନ୍ତିଲତା ମିଶ୍ର, ରଚେଷ୍ଟର, ମିନେସୋଟା

------------------------------------------------

ଭବିଷ୍ୟତ ସିନା ଜଣାନାହିଁ, ହେଲେ ଅତୀତ ତ ଅଛି ଜଣା ।

ବିଗତର ଭୁଲ୍ ପୁଣି ଦୋହରାଇ, କାହିଁ ମନ ହୁଏ ବାଟବଣା ।।

ପୁଣି ସେଇ ଦୋଷ ତୃଟି କରି ଚାଲେ, ପଛ କଥା ଭୁଲିଯାଇ ।

ପୁନଃ ପୁନଃ ପୁନରାବୃତିରେ, ଭାଗ୍ୟେ ଦୋଷ ଲଦି ଦେଇ ।।

ବୁଝିବାର ଶକ୍ତି ଅଛି ବୋଲି ସିନା, ମଣିଷ ଜନ୍ମ ମହାନ ।

ସେଇ ମହାନିୟତା କାହିଁ ଭୁଲୁଂଠିତ, କାହିଁ ଦିଶଇ ନଗନ୍ୟ ।।

ଯେତେ ଦୂର ଆଖି ବିସ୍ତାରି ଦେଖିପାର, ବିସ୍ତୃତ ବିଶାଳ ଧରା ।

ସବୁଥିରେ ଅଛି ଗୁଣ ଖୁଣ ମିଶି, ତଥାପି ଦିଶେ କେଡେ ସୁନ୍ଦର ।।

ଭଲ ପାଇବାଠୁ, ଆଉ ଭଲ କାମ ଏ ବିଶ୍ବରେ ବୋଧେ କିଛି ନାହିଁ ।

ସବୁ ସାଧ୍ୟ କରେ ଏ ମଣିଷ ଜ୍ଞାନ, ବୁଧି, ବିବେକ, ଅଭିଜ୍ଞତାକୁ ଖଟାଇ ।।

ତେଣୁ ଭଲ ପାଇ ଚାଲ ସବୁରିକୁଂ, ଦୟା ପରବଶେ ଘୃଣା କରି ବିସର୍ଜନ ।

କ୍ଷଣିକ ଅତିଥି ସଂସାର ଭବନେ, କ୍ଷଣିକେ ହୋଇ ଯିବା ତ ଉଭାନ ।।

ଧୂଳି ଖେଳ ଘର ଧୂଳିରେ ମିଶିବ ଆଖି ଆଗେ, ଅନ୍ତରଧ୍ୟାନ ଯିବ ହୋଇ ।

ଅସ୍ତିତ୍ବ ନରହିବ ମିଶିଯିବ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ, ପାଣି ସାଥେ ଯାଏ ଲୁଣ ଯେପରି ମିଳାଇ ।।

କାହିଁ କଳିଗୋଳ କାହିଁକି କନ୍ଦଳ, ଦୁଇ ଦିନ ଖେଳ ଘରେ ।

କା’ର ଲୁହ ପୋଛି, କା’କୁ ହସାଇ ନିର୍ବାହ ଜୀବନ, ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଏ ପରିସରେ ।।

ହାତ ସାଥେ ହାତ ମିଶାଇ ବନ୍ଧୁ, ପାଦେ ପାଦେ ହୋଇ ଚାଲୁଥିଲେ ।

ଉଠନ୍ତା କେତେ ଆନନ୍ଦ ଲହରୀ, କେତେ ଭଲ ଲାଗନ୍ତା ଭାବ ତ ଥରେ ।।

*****************