ସଜାଅ ଜୀବନ ପଥ

କିଏ ସେ ଗରଜେ ଦୂର ଦିଗନ୍ତର ତଳେ

ଶୁଣିଦେଲା କ୍ଷଣି ଭାବନାରେ ଯାଏ ମଜ୍ଜି,

ଆଣିଦିଅ ତାକୁ ପରାଣ ଆବେଗ ବଳେ

ସପନ ଆମର କେବେଠୁ ଯାଇଛି ହଜି ।

ଖୋଜି ଆଣିଦିଅ ମିଳିଯିବ କେଉଁ କାଳେ

ସ୍ଵପ୍ନ ନୁହେଁ ସେ ତ ଅନ୍ତରେ ଫୁଟିଲା ଫୁଲ,

ବାସୁଥିଲା ତାର ଜୀଅନ୍ତା ଶାଗୁଆ ଡାଳେ

ଦିଶେ ଏବେ ଦେଖ ଭୀଷଣ ଅନଳ ଝୁଲ ।

ଅଥୟ ସେ କିଏ ବଳାଏ ଲୋଲୁପ କାମ

କେଉଁ ପିଶାଚିନୀ ହାତରେ ପଡିଲା ଝରି,

ଗଳାଇ ଲୋତକ ନିରୀହ ନେତ୍ରରୁ ଆମ

ତାର ଅନ୍ଵେଷଣେ ଆୟୁଷ ବି ଗଲା ସରି ।

ସାକାର ସପନ ପାଇଁ ଭାବନାରେ ଭାରି

ତାଡନା ଯାତନା ଶୋଷଣରେ ମର୍ମାହତ,

ହୋଇ କରିଥିଲୁ ଅଲଙ୍ଘ୍ୟ ପ୍ରାଚୀର ପାରି

ପ୍ରାଣବଳି ଦେଇ ହୋଇନୁ ବି ପରାହତ ।

ଆହ୍ବାନ ଆସେ ଏ ଶ୍ରବଣ ଗହ୍ବରେ ପୂରି

ଫାଟେ କି ଅନ୍ତର ସୁଦୂର ମେଦିନୀ ତଳୁ ,

ଜାଗେ କି ଚେତନା ଅନିଳ ବଳୟେ ଘୂରି

ପ୍ରବଞ୍ଚକ ଯେତେ ପରମାର୍ଥ କଲେ ଚଳୁ ।

ଯେତେ ଯହିଁ ଅଛ ଆସ ଭାରତୀୟ ବୀର

ଓଗାଳି ରଖ ହେ ଚୋର ଚଣ୍ଡାଳଙ୍କ ପଥ,

ମାଟି ମାଆ ଦୁଃଖେ ହୃଦୟୁ ବୁହାଏ ନୀର

ପାରିଜାତେ ଏବେ ସଜାଅ ଜୀବନ ପଥ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା