ଛଅ ଋତୁ

ଗିରିଷମରେ ହୁଅଇ ଟାଣ ଖରା

ଜଳ ଟିକେକୁ ଜୀବନ ଭାଳେ ପରା ।

ବରଷା କାଳେ ଆକାଶୁ ଝରେ ପାଣି

ଜୀବଜଗତ ହୁଏ ପୁଲକ ପୁଣି ।

ଶରତ ଋତେ କାଶ ତଣ୍ଡୀର ମେଳା

ନଈପଠାରେ ଦିଶଇ ଭେଳା ଭେଳା ।

ହେମନ୍ତରେ ମିଳେ ଶୀତଳ ପରଶ

ସଭିଙ୍କ ମନ ହୋଇଯାଏ ହରଷ ।

ଶୀତଦିନରେ ହୁଅଇ ଭାରି ଶୀତ

ସକାଳ ବୁଲାଜାଣ ଦେହକୁ ହିତ ।

ବସନ୍ତରେ ଶୁଭେ କୋଇଲିର ସ୍ୱର

ବଉଳ ମହକେ ହରେ ଜନ ମନ ।

ବରଷରେ ଛଅ ଋତୁ ଆସିଥାନ୍ତି ଧରାରେ

କାମସାରି ଚାଲିଯାନ୍ତି ନିଜ ବାଟେ ପରାରେ ।

ମନେରଖ ଛଅ ଋତୁ ଭୁଲିବନି କେବେଟି ପଚାରିଲେ

କିଏ କେବେ କହିଦେବ ବେଗେଟି ।