ମୃତ୍ୟୁର ମଶାଣି ପଡିବ ଫିକା

ମୃତ୍ୟୁ ଭୟକୁ ମୋ' ଆଖିର ଲୁହରେ

ଭିଜେଇ ଭିଜେଇ

ଧୋଇ ଦେଇଛି ।

ନିର୍ବାଣ ରୂପରେ ଆଞ୍ଜୁଳେ ଗପରେ

ଶବ୍ଦରେ ଶବ୍ଦରେ

ଗଢି ତୋଳିଛି ।

ଜନ୍ମ ତ ନଥିଲା ମୃତ୍ୟୁର ପାଇଁକି

ଥିଲା ଚିରନ୍ତନ

ସଂଗ୍ରାମ ନେଇ ।

ସାଧନାକୁ ମୋର ସାରଥୀ କରିଛି

ଯଶ ଗାରୀମାରେ

ଜୀଇଁବା ପାଇଁ ।

ନୁହେଁ ପଳାତକ ଅବା ନପୁଂସକ

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରର ମୁଁ

ମହା ନାୟକ ।

ବଞ୍ଚିବି ବଞ୍ଚିବି ସୃଜିବୀ ସୃଜିବୀ

ଅମ୍ଳାନ,ବୈଦିକ

ଜନ୍ମ ଜାତକ ।

ବିଶ୍ଵାମିତ୍ର ଙ୍କର ଦୁର୍ବାର ଦୁଷ୍କର୍ମ

ଚାହେଁନି,କରିବି

ନିନ୍ଦା ଅଯଥା ।

ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି ଗାଇ ଚାଲିଥିବି

ବଳିଷ୍ଠ,ବଶିଷ୍ଠ

ସଂସ୍କାରୀ ଗାଥା ।

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଲୋଗାନ କରିବିନି ଗାନ

ଯାହାର ନ ଥିବ

ଭିତ୍ତି,ସଂସ୍କୃତି ।

ସାରସ୍ୱତ,ସ୍ୱାତୀ, ଶାଶ୍ୱତ ସୃଜନେ

ନିୟୋଜି ଦେବି ମୋ'

ଜୀବନ ଜ୍ୟୋତି ।

ମୁଁ ସିନା ନସ୍ୱର ମୋ' କୀର୍ତ୍ତି ଭାସ୍ବର

ଧୂମକେତୁ ନୁହେଁ,

ଧ୍ରୁବ ତାରକା ।

ଚିରଞ୍ଜିବୀ ହେବ ପୁଣ୍ୟ ପ୍ରାସାଦରେ

ମୃତ୍ୟୁର ମଶାଣି

ପଡିବ ଫିକା ।