ଭୟ

ଜାଣି ଜାଣି ପାପ କରିଥିବ ଯଦି

ଭୟଟା ଗୋଡେଇ ଖାଇବ

ଶୋଇବାକୁ ତୁମେ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ

ସ୍ୱପ୍ନରେ ସିଏବି ଧାଇଁବ ।

ତୁମ ଆଖ ପାଖେ ଛାଇ ପରି ସିଏ

ଆଗପଛ ଖାଲି ବୁଲିବ

ଜୀବନ ତୁମର ସତେକି ଯେମିତି

ମୃତ୍ୟୁର ମୁଖରେ ଝୁଲିବ ।

ଭୋକରେ କିଛିବି ଖାଇବାକୁ ଗଲେ

ପାପଟା ମନକୁ ଛୁଇଁବ

ହାତରେ ଯଦିବି ଅମୃତ ଧରିବ

ବିଷ ପରି ସିଏ ଲାଗିବ ।

ଆପଣା ଲୋକବି ପାଖକୁ ଆସିଲେ

ଦେହଟା ଶୀତେଇ ଉଠିବ

ନ୍ୟାୟ ନିସାବାରେ ବସିବା ଆଗରୁ

ବିବେକଟା ବାଧା ପାଇବ ।

ଲୁଚି ଲୁଚି ସୁଧା କରିଥିଲେ ପାପ

ତାକୁ କି ଲୁଚେଇ ପାରିବ

ତୁମରି ବିବେକ ତୁମକୁ ନିଶ୍ଚିତ

ଜଳେଇ ଜଳେଇ ମାରିବ ।