କଳ୍ପନାରେ -୩୦

ସକାଳ ଅରୁଣ ଦେଉଛି କିରଣ

ଦେହେ ବାଜିଗଲେ ମିଠା

ଯେମିତି ଶୀତୁଆ ପାଦରେ ମୋ ପ୍ରିୟା

ନାଇଲେ ନାଲି ଅଳତା ।

ସକାଳ କାକରେ ଥିବି ମୁଁ ବାହାରେ

ଦେଉଥିବ ତୁମେ ଚାହା

ଦେଖୁଥିବି ତୁମ ଫିଟା କବରୀକୁ

ପାଖେ ହୋଇଥିବ ଠିଆ ।

ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଥିଲେ ତୁମେ

ସତେ କି ଝରୁଛି ମୁକ୍ତା

ଆହା କି ସୁନ୍ଦର ନୟନ ତୁମର

କଟାକ୍ଷ ବି କହେ କଥା ।

ସକାଳ ଅରୁଣ ଦେଉଛି କିରଣ

ଦେହେ ବାଜିଗଲେ ମିଠା

ମୋ ପ୍ରିୟା ପାଖରେ ଥିଲେ ମୁଁ ଆଦରେ

ରହେନାହିଁ କେଉଁ ବ୍ୟଥା ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା