କରିବକି ପ୍ରତିକାର !

ଯେଉଁ ଡାଳେ ବସିଲି ଭାଗିଂଲା ଡାଳ,

ଏଣେ ପକ୍ଷ ମୋର ଅଟେ ଭାରି ଦୁର୍ବଳ l

ଉଡିବlକୁ କରି ପାରେ ନାହିଁ ସାହସ,

ତଳେ ବସିଲେ, ଶତ୍ରୁ ମୋର ଅଶେଷ l

ଚାହିଁଛନ୍ତି ଝାମ୍ପି ନେଇ କରିବାକୁ ନିଶେଷ,

କାହାକୁ କହିବି ଏ ଦୁଖ ଅଶେଷ l

ତୁମେ ଟିକେ ଦେଇ ପାରିବକି ଆଶ୍ବାସ,

ଆସିଛି ଆଜି ମୁଁ ରଖି ତୁମ ପରେ ବିଶ୍ବାସ l

ନିଷ୍ଠୁର କାଳ ଛାଡେ ରଡି ରହି ରହି,

ବେଳ ହେଲାଣି ତୋ ଯିବାକୁ କହି l

ଯିବାକୁ ଇଛା ହୁଏ ନାହିଁ ଏତେ ଶୀଘ୍ର,

ମନ ଭରି ନାହିଁ ଏ ଯାଏ ଦେଖି ତୁମ ସଂସାର l

ସୌନ୍ଦଯ୍ୟତାରେ ଭରି ଦେଇଛ ଏତେ,

ଆଖି ଥକୁ ନାହିଁ ଦେଖିଲେ ବି ଯେତେ l

ସବୁ ଲାଗେ ମୋର ଚିହ୍ନା ଆପଣାର,

କେହି ତ ଲାଗନ୍ତି ନାହିଁ ଟିକେ ବି ପର l

ନଈ ନାଳ ସ୍ରୋତ ଝରଣା ହ୍ରଦ,

ବହି ଯାଉଛନ୍ତି ଗାଇ ତୁମରି ଗୀତ l

କେମିତି ବୁଝିବ ଏ ଅବୁଝା ମନ,

ଭାବେ ବଂଚି ଯାଆନ୍ତା କି ଆଉ କିଛି ଦିନ l

କାମନା ର ନଈ ଭାରି ଉଦ୍ଧତ,

ନଶୁଣି ଉଚ୍ଚୁଳେ ହୋଇ ପ୍ରମତ୍ତ l

ଶରୀର ଓ ମନରୁ ଗଲାଣି ଖସି ବଳ,

ବଂଚିବା ପାଇଂ ତଥାପି ଖୋଜୁଚି ଆଳ l

ତ୍ରାହି କର ଆସି ମତେ ଜଗଦୀଶ,

ପଥ ଦେଖାଅ ପାଦ ଧରୁଚି ନିଶ୍ବ l

କରିପାରିବକି କିଛି ଏହାର ପ୍ରତିକାର,

ପ୍ରସାରିତ କରି ତୁମ ଶକ୍ତି ଅପାର l

ଶାନ୍ତିଲତା ମିଶ୍ର, ରଚେଷ୍ଟର, ମିନେସୋଟା