ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ

ସୁରମ୍ୟ ମହଲେ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ହସେ

ପ୍ରେମ ପରଶରେ ଭିଜି ,

ଆହାକି ସଂଯୋଗ ବିଧିବ୍ୟବସ୍ଥାର

ସଂସାର ବିଭବ ରାଜି ॥

ପ୍ରଥା ପରମ୍ପରା ସମ୍ପର୍କ ନିଆରା

ପ୍ରୀତି ବନ୍ଧନର ଛବି ,

ଦୁଇ ହୃଦୟର ଅପୂର୍ବ ମିଳନ

କରିଛି ବିଧାତା ଭାବି ॥

ସୁଖେଦୁଃଖେ ସାଥୀ ଅଜାଡେ଼ ପୀରତି

ସମର୍ପଣେ ବିତେ ରାତି ,

ଆହାକି ତା'ତ୍ୟାଗ ପ୍ରାପ୍ୟ ହୁଏ ଭୋଗ

ଅଭୁଲାଏ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ॥

ଆଶା ଭରସାର ସିଏ ସୁତ୍ରଧାର

ଦୁଃଖକୁ ମଣଇ ସୁଖ ,

ସଂକଟେ ବିକଳ୍ପ ଦେଖାଏ ସେ' ମାର୍ଗ

ଅପସରି ଯାଏ ଦୁଃଖ ॥

ଧନଧାନ୍ଯେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସତେ ବାଗ୍ଦେଦେବୀ

ଅଳଙ୍କାରେ ପରିପୁର୍ଣ୍ଣା ,

ସମୃଦ୍ଧିର ଛବି ନିରଳସେ ଆଙ୍କି

ସାଜେ ପୁଣି ସ୍ଵୟଂପୂର୍ଣ୍ଣା ॥

ନୀଡର ଶାବକ ତା' କୃତି ସନ୍ତକ

ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମର୍ପଣ ,

ହସେଏ ସଂସାର ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣିମ ମନ୍ଦିର

ସବୁତ ଅସୁଜା ଋଣ ॥

ପ୍ରୀତି ସୁହାଗିନୀ ମନର ମାନିନୀ

ସାତ ଜନମର ସାଥୀ ,

ଭକତି ପୀରତି ବ୍ରତଉପଚାରି

ସାଜେ ପରା ଧର୍ମ ପତ୍ନୀ ॥

ଦୁଇ ଦେହ ସିନା ଗୋଟିତ ଆତ୍ମା

ସେଥିପାଇଁ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ,

ଯଦି କେହି ଜଣେ ଆଘାତେ ବିପଦେ

ଅନ୍ୟ ଜଣେ ପାରେ ଜାଣି ॥

ପ୍ରିୟା ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ସ୍ନେହଁର ରଙ୍କୁଣୀ

କବିତାଟି ଉପହାର ,

ସ୍ନେହଁର ସୌହାର୍ଦ୍ଧ୍ୟ ସମର୍ପଣ ମୋର

ତୁମେ ମୋ' ଲେଖନୀ ଧାର ॥

ସଦାନନ୍ଦ ସାହୁ ,

ଧୁରୁଷିଆ , ଆଠଗଡ଼ , କଟକ