ଭିଜା ଆଖି ମନର ଲୁହ

ଲୁହକୁ ମୋର ପଚାରେ ନିଜେ ଏଥର

କେତେ ଝରୁଥିବୁ ଝରଝର

ଭିଜେଇ ମନ ଦେହ ଓ ଆତ୍ମା ଲହୁର ରୋଦନ

ପ୍ରାର୍ଥନା ଏ କ’ଣ ବାରମ୍ବାର ମନ ଓ ଜୀବନ

ପ୍ରୀତି ସ୍ପର୍ଶ ସମାନ୍ତରାଳ ରେଖାର

କୋହଭରା ଏ ଚୁକ୍ତି ଅନ୍ତରାତ୍ମାର

ଶବ୍ଦ ଏସବୁ ପ୍ରେମରେ ଭିଜା ଧନୀ ହୃଦୟର

ବନ୍ଧାପକା ମନର ନିରିମାଖୀ କୋମଳ କାନ୍ତାର

ରୋକି ବି ପାରେନା ବହିଯାଏ ଏ ସମ୍ପର୍କର

 ସେତୁ ଏ ମାନେନା ଯେବେ ଝରେ ବର୍ଷା ଅତୀତର

 ନିବିଡ ଆଶ୍ଲେଷର ମତି ହଜା ପ୍ରେମର

 ତାକୁ ଭଲପାଏ ବୋଲି ଧୋକା ଦିଏ ଏଥର

 ସମୟ ବି ଅସମୟ ଓ ଅସମର୍ଥ ସ୍ପର୍ଶଟା ଆଲିଙ୍ଗନର

 ନିବୁଜ୍ ଗୁମ୍ଫାର ଖୋଦେଇ ଅଜନ୍ତା ଏଲୋରାର

 ପ୍ରିୟା ମୋ ଅଧୀରା ଅବୁଝା ମନୋଇ ପ୍ରେମ ରଚନାର

 କିଛି ଲୁହ ହସ ମିଶା କାବ୍ୟ ଓ କବିତା ରମ୍ୟ ନୃତ୍ୟାଙ୍ଗନାର

 ଆଉ ବେଶି ଝରନା ଏତେ ଭଲପାଅନା

 ଝୁରି ହେଉ ବୋଲି ଆଉ ଏତେ ଦାବି କରନା

 ବାସି ଫୁଲ ବାସ୍ତବରେ ମୂଲର ନୁହଁ

 ଅତୀତକୁ ଭଲପାଅ କୋହରେ ନ କୁହ..