ହେ ମହାନ ଅତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ ମହାତ୍ମା "

ଏସାରା ବିଶ୍ୱରେ ତଵ ସ୍ମୃତି ଭାଷେ,

ଅହିଂସାର ମନ୍ତ୍ର ଗାଇ ;

ହେ'ମହାନଆତ୍ମା କାନ୍ଦୁଛିରେ ମାଆ,

ଆସହେ'ସ୍ୱର୍ଗୁ ଓହ୍ଲାଇ !!

ଦେଖିବ କିପରି ଅଛିରେ ଭାରତୀ,

ଲୁହ ଲହୁ ପିଇପିଇ,

ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ବଢିତ ଗଲାଣି,

ଗାନ୍ଧୀ ନୀତି ଆଉ ନାଇଁ !!

ତଵ ମହାମନ୍ତ୍ର ଗ୍ରହଣ ସାପେକ୍ଷ,

ବ୍ୟଭିଚାରେ ମନଯୋଗ ;

ବ୍ୟଭିଚାରୀ ହସେ ସତେ ଉପହାସେ,

କରିବାକୁ ସୁଖ ଭୋଗ !!

ସ୍ୱପ୍ନ ବିଭୂଷିତ,

ସୁନାର ଭାରତ,

ହରାଇଛି ଆଜି ଆସ୍ଥା ;

ତୁମେ ନାହଁ ବୋଲି ସ୍ୱପ୍ନ ଗଲା ହଜି,

ରାଜନୀତି ହେଲା ଶସ୍ତା !!

ହେ'ଭାରତୀ ସୁପୁତ୍ର ସାଜି ଥିଲ ମିତ୍ର,

ପ୍ରତିଟି ହୃଦୟେ ପ୍ରାଣେ ;

ଗୋରା ଶାସକଟା ବିତାଡିତ ହେଲା,

ତୁମରି କୁହୁକ ଵାଣେ !!

ଅହିଂସା ଶବଦ କେତେଯେ ବଳିଷ୍ଠ,

ଜାଣିଛି ଏ ସାରା ବିଶ୍ୱ ;

ଶୂନ୍ୟ ହସ୍ତେ ତୁମେ ଲଢିଲ ସରାଗେ,

ନଥିଲା କମାଣ ଅସ୍ତ୍ର !!

ଗୋରା ବଣିକଟା ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲା,

ଜନ ସମୁଦ୍ରକୁ ଦେଖି ;

କାରାଗାର ଘର ଦେବ ନାଇଁ କାମ,

ଆପଣା ମହତ ରଖି !!

ବିଦେଶ ମାଟିରେ ଅରଜିଲ ଖ୍ୟାତି,

ବର୍ଣ୍ଣବୈଷମ୍ୟ କୁ ଦେଖି ;

ସବୁ ମଣିଷର ସମାନ ରକତ,

କହିଥିଲ ଦୁଃଖ ଦେଖି !!

ଜାତିଭେଦ ପ୍ରଥା ଅସ୍ପୃଶ୍ଯେ ବିତୃଷ୍ଣା,

ମୋହନ ଜାଗୃତି ଛବି,

ଝୁରୁଛି ଭାରତ ହେ'କରମ ଚାନ୍ଦ,

ଫେରିଆସ ଆତ୍ମାରବି !!

ଏତେ ତ୍ୟାଗ ପରେ ଏଇ ଭାରତରେ,

ଶତୃ ସାଜେ ନାଥୁରାମ ;

ଗୁଳିବିଦ୍ଧକରି ମାରିଲା ସେ ପାପୀ,

ବୋଲି ଗଲ ହାୟ ରାମ !!

ତଵ ଆବିର୍ଭାବ ତଵ ତିରୋଧାନ,

ଜନମନେ ଉଦ୍ଭାଷିତ ;

ସ୍ମୃ୍ତିରାଜ ଘାଟ ପୁଷ୍ପେ ବିମଣ୍ଡିତ,

ଭକତି ବିହୀନ ସତ !!

ପାଳୁଛି ଭାରତ ଜନମ ବିଭବ,

ସରାଗେ ପୂଜୁଛି ଛବି ;

କେତେ ତୁମେ ଶାନ୍ତି କୁହ ଆହେ ଗାନ୍ଧୀ,

ଚିନ୍ତନରେ ଅଛି କଵି !!

ସଦାନନ୍ଦ ସାହୁ ;

ଧୁରୁଷିଆ ; ଆଠଗଡ଼ ; କଟକ