ଯେହେତୁ ଦେଇଛି ମନ

କାଲି ରାତି ତୁମ କୋମଳ କୋଳରେ

ଯତନରେ ଶୋଇଗଲି ।

ଜାଣେନା କାହିଁକି ତୁମ ଶ୍ରୀ କୋଳକୁ

ଆଜି ମୁଁ ଅଲୋଡ଼ା ହେଲି ।

ସାଗର ବେଳାରେ କିଛିଟା ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ମୋ' ପାଇଁ ଅରପି ଥିଲ।

ସାମାନ୍ୟ ଶରଧା ଦେଇ ମୁଁ ନଥିଲି

ଅଳପେ ବିଭୋର ହେଲ ।

ଦୋଷ ମୁଁ ଦେଉନି ତୁମ କୀରତି କୁ

ତୁମେ ତ ଦରଦୀ ବନ୍ଧୁ ।

ସଂସାରରେ ଜାଣେ, ଭରି ରହିଅଛି

ଅଥଳ ଦରଦ ସିନ୍ଧୁ ।

ଭୁଲ୍ କଲ ବୋଲି ଅବଶୋଷ କେବେ

କରିବାକୁ ଦେବି ନାହିଁ ।

ଦୂରେ ରହିଥିବି ଭାବି ହେଉଥିବି

ପର ମୁଁ କରିବି ନାହିଁ।

ମୋ' କପାଳ ଫଟା କେମିତି ପାଇବି

ତୁମ ପରି ବନ୍ଧୁ ରତ୍ନ ?

ସ୍ମୃତିର ଅନଳେ ଜଳୁଥିବି ସଦା

ଯେହେତୁ ଦେଇଛି ମନ ।