ଶାନ୍ତିଦୂତ

ଗୁପ୍ତ ବନବାସେ    ଦାରୁଣ ପ୍ରବାସେ

ବିଚରି ପାଣ୍ଡବ କୁଳ

ନାନା ବିଘ୍ନ ବ୍ୟଥା    ମଧ୍ୟେ ସମରଥା

ସାଜିଗଲେ ଦୃଢ଼ମୂଳ 

ମୁକୁଳା ପାଞ୍ଚାଳୀ ଚୂଳ

ତେଣୁ ପାଞ୍ଚଭାଇ   କୃଷ୍ଣ ପାଶେ ଯାଇ

ବିମର୍ଶିଲେ ହୋଇ ଠୁଳ ।

ସଦା ନୁହେଁ ବକ୍ର    କାହା ଭାଗ୍ୟଚକ୍ର

ଦୋଷାଦୋଷ ଅଙ୍କକଷା

ସୁଖ ଦୁଃଖ ରାଶି    ପାରିଲେ ତରାସି

ବଦଳେ ସଭିଙ୍କ ଦଶା 

ଭୁବନେ ପ୍ରଥିତଯଶା

ରାଜ୍ୟଭୋଗ ହିତ    କଲା ବିପରୀତ

ଧୁରୀଣ ଶକୁନି ପଶା ।

କୌରବ ସବଂଶ   ପୃଥ୍ଵୀ ହେବ ଧ୍ବଂସ

ଯୁଦ୍ଧ କଲେ ଭାଇ ଭାଇ

ବିଜୟ ମନାସି       ପରିଜନ ନାଶି

କି ଲାଭ ମହୀରେ ଥାଇ

ସଂଘର୍ଷ ବାରଣ ପାଇଁ

ଭଗବାନ ନିଜେ   ହୋଇଥିଲେ ବିଜେ

ହସ୍ତିନା ନଗରେ ଯାଇ ।

ସମାଧାନ ଆଶେ  ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ପାଶେ

ମଧ୍ୟସ୍ଥିରେ ରଖି ଶ୍ରଦ୍ଧା

ମାଗିଲେ ସେ ଯାଇ   ଦେଇଦିଅ ଭାଇ

ପାଣ୍ଡବଙ୍କ ପାଇଁ ଅଧା

ଶିରେ ଗୁରୁଭାର ଲଦା

ନିବେଦିଲେ କ୍ଷାନ୍ତି   ଆଚରଣେ ଶାନ୍ତି

ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ ବୋଲି ସଦା ।

ଯଦି ଅଧା ରାଜ୍ୟ  ନୁହେଁ ତାଙ୍କ ନ୍ୟାଯ୍ୟ

ମୀମାଂସିତ ପରିଣାମ

ତା' ବଦଳେ ପାଞ୍ଚି    ଆସିଅଛି ଯାଚି

ସ୍ବାଭିମାନ ରହୁ ଆମ

ନବୁଡୁ କୁଳର ନାମ

କରୁଣା ନିହିତ      ବିଚାରେ ବିହିତ

ହେବ ପାଞ୍ଚଗୋଟି ଗ୍ରାମ ।

ନପାରିଲା ଜାଣି    ଆତ୍ମଗର୍ବେ ମାନୀ

ନିର୍ବୋଧ ଗାନ୍ଧାରୀସୁତ

ଆଶଙ୍କା ସୂଚିତ     ଥାଇ ବି ଉଚିତ

ବିବେକୁ ହୋଇଲା ଚ୍ୟୁତ 

ଏମନ୍ତ ପାମର ଧୂର୍ତ୍ତ

ସ୍ବୀୟ ପରାକ୍ରମେ  ଆଦେଶିଲା ଭ୍ରମେ

ବାନ୍ଧିବାକୁ ଶାନ୍ତିଦୂତ ।

ବିପରୀତ ବୁଦ୍ଧି     ହୁଏ ଯେଣୁ ବୃଦ୍ଧି

ସୁଖକାଳ ଗଲେ ସରି

କରେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ     ସମୂହ ବିନାଶ

ନିଜେ ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରି

ଅନ୍ଧ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର ପରି

ଦେଖ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ   ବୁଦ୍ଧିରେ ନିର୍ଦ୍ଧନ

ବିବେକ ଗଲା କି ମରି !

ଯା' ଇଚ୍ଛାରେ ବିଶ୍ବ ହୋଇପାରେ ନିଃସ୍ବ

ନଜାଣେ ହସ୍ତିନା ଭୂପ

ଛାଡଇ ହୁଙ୍କାର    ଏହି ସେ ମୁଁକାର

ସଜାଏ ଆପଣା ଜୁପ

ଅନ୍ଧାରୀ ମରଣ କୂପ

କଳ୍ମଷ ଲୋଚନେ  ଆଶଙ୍କା ମୋଚନେ

ନଦିଶେ ବିରାଜ ରୂପ ।

ଯା' ଗର୍ଭେ ହବନ     ଗଗନ ପବନ

ସଚରାଚର ଏ ସୃଷ୍ଟି

ମାୟାଧର ମାୟା     ଅକଳନ କାୟା

ନଜାଣେ ଅଧମ ଦୃଷ୍ଟି 

ବ୍ୟଭିଚାରେ ଯେଣୁ ତୁଷ୍ଟି

ଲମ୍ପଟ ଅଧମ       କୁମତି କର୍ଦ୍ଦମ

ଅବଗୁଣେ ପାଏ ପୁଷ୍ଟି ।

ସମସ୍ତ ପ୍ରକଳ୍ପ      ଯାହାଙ୍କ ସଂକଳ୍ପ

ଅନିତ୍ୟ ମାୟିକ ଫାଶେ

କିଏ ପ୍ରତିବାଦୀ     ଅସାଧ୍ୟ ଏ ସାଧି

ବାନ୍ଧିପାରେ ପୀତବାସେ

ଶୁଚିସ୍ମିତ ପରିହାସେ

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ରଣ    ପାଇଁ କଲେ ପଣ

ଧର୍ମ ସଂସ୍ଥାପନ ଆଶେ ।