ଏଣୁତେଣୁ

ଛୁଇଁବାକୁ ସ୍ପର୍ଶ ନୁହେଁ

ଯଥେଷ୍ଟ ଥିଲା ନିରିମାଖି ଶବ୍ଦ କେଇଟା

ତୁମେ କ୍ଷମା ଦେଲାବେଳେ କିନ୍ତୁ

ନିର୍ଦ୍ଧିିଷ୍ଟ ଦଣ୍ଡ ଖୋଜୁଥିଲା ଏଇ ମୋ ମନଟା ।

ତୁମ କ୍ଷମା ମୋତେ ପର କରୁଥିଲା

ଆଉ ଲୁହକୁ ମୋ ଆପଣାର

ତୁମେ ନିରବି ଗଲାବେଳେ

ମନ ଅଗଣାରେ ଶବ୍ଦମାନେ କିନ୍ତୁ

ଖେଳୁଥିଲେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ।

କାହିଁକି, କେବେ, କେମିତି ଓ କଉଠି

ହଜିଥିଲା କ'ଣ ମୋର

ଯାହାକୁ ମୁଁ ଖୋଜେ ନିତିଦିନ ?

ସମ୍ପର୍କକୁ ବନ୍ଧନ ଓ ପ୍ରେମକୁ ଜୀବନ କହି

ଯେତେଥର ଯୋଡ଼ିହେଲି ଫେଡିହେଲି

କୁଢ କୁଢ ବେଦନା ଓ ଯାତନା

ଭାଗଶେଷରେ ପାଇଲି କେବଳ ।