ମୋତେ କେଉଁ ଅସ୍ତ୍ରରେ ମାରିବ ମାର

      ମୋତେ କେଉଁ ଅସ୍ତ୍ରରେ ମାରିବ ମାର

                                                                 ଉମାକାନ୍ତ ରାଉତ (ଅରୂପ)

ମୋତେ କେଉଁ ଅସ୍ତ୍ରରେ ମାରିବ ମାର

ମୋ ହାତରେ ଭଲପାଇବାର ତୀର ଓ ତୂଣୀର

ମୋ`ର ସୀମା ଆକାଶର ଅସୀମ ନୀଳିମା

ସମୁଦ୍ରର ବେସାଲିସ୍ ଢେଉ,ମୋ` ପ୍ରମତ୍ତତା

ସ୍ଥିର ହିମାଳୟ, ମୋ ଛାତି ଉଚ୍ଚତା ।

 

ଦେହର ସେପଟେ

ମୁଁ କଥାହୁଏ,ନିଃଶବ୍ଦର ଶବ୍ଦରେ

ମୋ` ଦେହର ସମାଧିକୁ ଦେଖ

ଉଈ ଚରିଯାଇଥିବା ଜୀବନ ବେଦୀରେ

କେମିତି ଉଠିଛି ତୁଳସୀ ଗଛଟେ !

 

ଏବେ ମୋତେ କେଉଁ ଅସ୍ତ୍ରରେ ମାରିବ ମାର

ହେଏ...ଇ...ଇ...ଈ...ଧୂ..ର...

ସରଗର ନିଆରା ତାରାକୁ ଦେଖ

ଫୁଲିଉଠିଥିବା ଉର୍ମିକୁ ଦେଖ

 

ସେଇ ତାରାର ଜକଜକ ହସ

 ମୋ ମାନସ

ସମୁଦ୍ରର ବୁକୁଚିରି ଫୁଟିଥିବା ପଦ୍ମ

ମୋ`କବିତା ଏକାନ୍ତ ମୁହୂର୍ତ

କାଳର କପାଳରେ ଝଟକୁଥିବା ଝୋଟି

ମୋ`ଛାତିର ସାଂଜୁ

ହାତର ଢାଲ,

ମଥାର ଶିରସ୍ତ୍ରାଣ

ମୋତେ କେଉଁ ଅସ୍ତ୍ରରେ ମାରିବ ମାର

 

ମୋ` କବିତାର ଶକ୍ତ ଆହୁଲା

ମୋତେ ଫେରେଇ ଆଣିବ କୂଳକୁ

ପ୍ରତିଟି ଷ୍ପନ୍ଦନର ମୂଳାଧାରକୁ

ନିଜ ଭିତରେ ନିଜେ ବାରବାର

ନିରୁବ୍ଦିଷ୍ଟ ହେଉଥିବା

ଚୁନି ଚୁନି ଶବ୍ଦ ବୈଦୁର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ମେଳାକୁ...