ସଞ୍ଜ

ପଶ୍ଚିମାକାଶେ ମନବିରସେ ସୂରୁଜ ଗଲେ ବୁଡି।

ଚଡେଇଜାକ ବସାକୁ ତାଙ୍କ ଆସିଲେଣି ତ ଉଡି ॥

ଗାୟାଳ ଭାଇ ଗାଈଙ୍କୁ ନେଇ ଆସଇ ପାଟୁଁ ଫେରି।

ଗାଈକୁ ବାନ୍ଧି କୁଳୁଚି ହାଣ୍ଡି ଆଣିଲେ ବାପା ଧରି ॥

ମଲ୍ଲି-ମାଲତୀ ଚମ୍ପା-କେତକୀ ଆହୁରି କେତେ ଫୁଲ।

ଫୁଟି ଗଲେଣି ବାଡିରେ ପୁଣି ମହକେ ମନ ପ୍ରାଣ ॥

ହଳୁଆ ଭାଇ ହଳ ଫିଟାଇ ଆସଇ ଗୋରୁ ଆଣି।

ଜୁଆଳି କାଢି ଗୁହାଳେ ବାନ୍ଧି ଦିଅଇ ନଡା ପାଣି ॥

ଛାଡିଣ ଗାତ ଦେଲେଣି ଡାକ ବିଲୁଆ ପାଳି କରି।

କୁକୁର ପଲ ହୋଇଣ ମେଳ ତାଳରେ ଦେଲେ ହୁରି ॥

ଚଉଁରା ମୂଳେ ସଳିତା ଜାଳେ ଘରର ଟିକି ଝିଅ।

ଠାକୁର ଘରେ ପାର୍ଥନା କରେ ଦୀପରେ ଦେଇ ଘିଅ ॥

ସାରିକି ଖେଳ ଛାଡିକି ମେଳ ପିଲାଏ ଆସିଲେଣି।

ଗୋଡକୁ ଧୋଇ ବସ୍ତାନି ନେଇ ପଢାରେ ବସିଲେଣି ॥

ଶୁଭିଲା ଗୀତ ଶ୍ରୀ ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗିରୁ ନନାଙ୍କର।

କୃଷ୍ଣଚରିତ ଲୀଳା ଅମୃତ ସକଳ ପାପହର ॥

ମୃଦଙ୍ଗ ତାଳେ ନାଚନ୍ତି ଭୋଳେ ଜପନ୍ତି ହରିନାମ।

ଥକନ୍ତି ନାହିଁ କେବେ ବି କେହି ଦିନରେ କରି କାମ ॥

ଧରିକି ବାଡି କୋଦାଳ କୋଡି ଧନୁଆ ଭାଇ ପୁଣି।

ମାହାରା କରି ମଡାଏ ପାଣି ମୁଠାରେ ସାର ବୁଣି ॥

ତାରକାମାନେ ଦୂରଗଗନେ ହେଲେଣି ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି।

ତୋରଣ ଟାଣି ଆଲୋକ ପୁଣି ଦେଲାକି କେହି ଖଞ୍ଜି ॥

ରିମୋଟ ଧରି ଆସନ ପାରି ବସି ଗଲେଣି ଜେଜେ।

ଗୀତ ସମ୍ବାଦ ଧାରାବାହିକ ଦେଖିବା ପାଇଁ ମଜେ ॥

ପରିବା କଟା ବେସର ବଟା କାମ ଯେ ବୋଉ ସାରି।

ଭାତକୁ ଗାଳି ବଘାରି ଡାଲି ରାନ୍ଧନ୍ତି ତରକାରୀ ॥

ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଜହ୍ନ ଦେଖି ଉଚ୍ଛନ୍ନ ଯୁବତୀ ଝିଅ ମନ।

ଖେଳନ୍ତି ପୁଚି ଖୁସିରେ ନାଚି ପାଟିରେ ଖାଇ ପାନ ॥

ଅନ୍ଧାର ଅତି ଦୁଲୁକେ ଛାତି ଅମାବାସ୍ୟାର ତିଥି।

ଖଦ୍ୟୋତ ପୋକ ଉଡେ ଅନେକ ଜଳେଇ ଦେଇ ବତୀ ॥

ଧାନ କିଆରୀ ନଈ ପୋଖରୀ ଛୁଇଁ କି ବହେ ବାଆ।

ଦିନର ଝାଞ୍ଜି ଯାଏ କି ହଜି ଦେହକୁ ଦିଏ ରାହା ॥

ପବନ ବହେ ଥରାଇ ଦିଏ ଦେହକୁ ଶୀତ ସଂଜେ।

ନିଆଁକୁ ଜାଳି ବସନ୍ତି ମେଳି ଦେହରେ ଦେହ ବାଜେ ॥

ବରଷା ପାଣି ତାଳରେ ପୁଣି ବେଙ୍ଗୁଲି ଦିଏ ଡାକ।

ବାଉଁଶ ବଣେ ଡାହୁକ ଗୁଣେ ଉଡଇ ଝରି ପୋକ ॥

ସଂଜର ବେଳେ ଅନ୍ଧାର କୋଳେ ଗାଆଁ ମୋ ଯାଏ ଶୋଇ।

ସତେକି କିଏ ଘୋଡାଇ ଦିଏ କଳା ଚାଦର ନେଇ ॥

ଆଲୋକ ପରେ ଅନ୍ଧାର ଭରେ ସମୟ ଚକ ଗଡି।

ଅନ୍ଧାର ଗଲେ ଆଲୋକ ଭଲେ ଆସେ ଯେ ପୁଣି ମାଡି ॥

ଜଗତକର୍ତ୍ତା ଦୈବ ବିଧାତା କରନ୍ତି ସବୁ କିଛି।

ଏ ଭବ ବନେ ତାଙ୍କ ବିହୁନେ ନାହିଁ ତ ଅନ୍ୟ ଗତି ॥

---- ----- ------------- -----------

ଶ୍ରୀ ବିନୟ ଭୂଷଣ ମହାପାତ୍ର,