ମମତାର ମୂଲ

ମାଆ ତୁ କେତେ ମମତା ମୟୀ

କେତେ କରୁଣା ମୟୀ

ତୋହରି ଦାନ ଅତୁଳନୀୟ

ଭାଷାରେ ନୂହେଁ କହି l

ବାପ ଛେଉଣ୍ଡ ମୁଁ ଥିଲି ବୋଲି

ମମତା ଦେଲୁ ଢ଼ାଳି

ସବୁ ଦୁଃଖକୁ ଛାତିରେ ଧରି

କରିଲୁ ଗଳାମାଳି l

ବାଳୁତ ବେଳେ ସାଥୀଙ୍କ ମେଳେ

ଫୁଟିଲା ଯେବେ ମୋ ଆଖି

ନିଜ ଆଖିକୁ ସମର୍ପି ଥିଲୁ

ଠାକୁରେ ରଖି ସାକ୍ଷୀ l

କଷ୍ଟ କୁ ସହି ଦୁଃଖ ମୁଣ୍ଡେଇ

ସଞ୍ଚି ଥିଲୁ ଯୋ ଧନ

ବିନିମୟରେ ନିଜ ନୟନ

କରିଲୁ ସମର୍ପଣ l

ନେତ୍ର ବିହୀନ ଚକ୍ଷୁ କୋରଡ଼ୁ

ଝରାଉ ଥିଲୁ ଲୁହ

ଅଜ୍ଞତା ପଣେ ବୁଝି ନଥିଲି

ମମତା ଲୁହ କୋହ l

ଧିକ୍କାରି କେତେ ଦେଇଚି ଗାଳି

ଆନ୍ଧିନି ବୋଲି କହି

ଦୁରେଇ ଦେଲି ନିଜ ପାଖରୁ

ସ୍ୱାର୍ଥ ପରତା ବହି l

ହେଲେବି ତୋରା ମନ ମଧ୍ୟରେ

ନଥିଲା ତିଳେ ଦୁଃଖ

ଠାକୁରେ ନିତି ପ୍ରଣତି ଢାଳୁ

ମନାସି ମୋର ସୁଖ

ପରିବାରର ମୋହରେ ପଡି

ହୋଇଥିଲି ମୁଁ ଅନ୍ଧ

ଏବେ ବୁଝିଲି ମମତା ମୂଲ

ଖୋଲି ପୁଟୁଳି ଅନ୍ଧ l

ମୋ ଆଖିରେ ତୁ ଦେଖିବୁ ବୋଲି

ଦୁନିଆ ପ୍ରତି ଚ୍ଛବି

ଜନମ ନେଲି ଗରଭେ ତୋର

ତୋ ରୁଣ ସୁଝୁଥିବି

କୁମୁଦ ଚନ୍ଦ୍ର ଦଲେଇ 8763260334

ପୋଲସରା, ଗଞ୍ଜାମ