ହରି ଚଉତିଶା

ପଦାରବିନ୍ଦ ଦାଶ

କୃପା ସାଗର ହରି କରୁଣା ଅନୁସରି

କାଳ ମୋ ଏବେ ଯାଏ ବହି

କମଳ ନେତ୍ର ପରା କଳୁଷ ରାସୀ ହରା

କ୍ଲେଶ ତାପରେ ହୁଏ ବହି l

ହେ ମହାପ୍ରଭୁ କେତେ କରିଲି ନିବେଦନ

ନିମିଶେ ନ ପାତିଲ କାନ

କର୍ମ କଷଣ ପାଇଁ କଷ୍ଟ ମୋ ତିଳେ ନାହିଁ

କଂସାରି ରୂପ ସଦା ଧ୍ୟାୟି ॥

ଖଦ୍ୟୋତ ପ୍ରାୟ ମୁହିଁ କ୍ଷୀଣ ଆଲୋକ ଦେଇ

ଖେଳା କରି ଏ ସଂସାରେ

ଖଳ ଦୁର୍ଜନ ଜନେ ଖାଲି ମୋର ପତନେ

ଖିଆଲ କରନ୍ତି ଇର୍ଷାରେ l

ହେ ମହାପ୍ରଭୁ ଖିଳ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ନାଥ ହୋଇ

ଖଟିଲା ଜନେ କୃପା କରି ନାହିଁ,

ଖଣ୍ଡିଲ ନାହିଁ ଛାର ଖର-ରିପୁ –ମୋହର

କାମନା ବାସନା ଆଶାରେ ॥

ଗୋବିନ୍ଦ ନାମ ଏକା ଗୁପତେ ହେବ ସଖା

ଗୁରୁ କୃପାକୁ ଥିଲେ ପାଇଁ

ଗର୍ବ ନାଶନ ହରି ଗଣ୍ଠି କରିଛି ସ୍ମରି

ଗୋତ୍ରାକୁ ଧର ପଦ ଧ୍ୟାୟୀ l

ହେ ମହାପ୍ରଭୁ ଗୋପ- ଗଗନ- କଳାକାର

ଗର୍ବ ଏ ଜୀବନର ହର,

ଗାତ୍ର ହୁଅଇ କ୍ଷୀଣ ଗମ୍ଭୀର କରି ଧ୍ୟାନ

ପରମ ନାମ ଦିଅ କହି ॥

ଘନ ବରନ ଶ୍ୟାମ ଘାରୁଛି ଅବିରାମ

ଘୋର ଜଞ୍ଜାଳ ତୁମର ମାୟା

ଯସ୍ରନାଥ ନନ୍ଦନ ଘାତ ପାଇ ଏ ମନ

ଘାରୁଛି ନାହିଁ କେହି ସାହା l

ହେ ମହାପ୍ରଭୁ ଘଡ଼ି ମାତ୍ରକେ ଥିଲେ ପ୍ରାଣ

ଘେନି ନ ପାରେ ଜନ୍ତୁରାଣ,

ଘେନ ମୋ ନିବେଦନ ଘଟ ହେଲେ ପ୍ରୟାଣ

ଘନଶ୍ୟାମ ହୋଇଥିବ ସହାୟ ॥