ବିପ୍ଲବୀ

ମୁଁ ତ କବିଟିଏ ନୁହଁ

ବିପ୍ଲବୀ ଟିଏ

ଲଢ଼ୁଛି ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧ

କଲମର ସେଇ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ମୁନ

ଆଉ ଧଳା ଫର ଫର କାଗଜ କୁ

ଅସ୍ତ୍ର ସଜେଇ

ନିତି ନିତି ମୁଁ ବିପ୍ଳବ କରେ

ମରଣକୁ ନାହିଁ ଭୟ ।

ସଜାଇ ଦିଏ ମୁଁ ଏଇ ସମାଜକୁ

ମୋ ନିଜ ରଣକ୍ଷେତ୍ର

ଆଉ ଶତ୍ରୁ ମୋର

ଲୋଭ,ମୋହ,କ୍ରୋଧ ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକର

କରୁଥାନ୍ତି ମୋତେ ପାଲଟା ପ୍ରହାର

ତଥାପି ନାହିଁ ଭୟ

ହାରିବାର ତ ପ୍ରଶ୍ନ ନାହିଁ

ଥିବା ଯାଏଁ ମୋ ନିଃଶ୍ୱାସ

ମୁଁ କବିଟିଏ ନୁହଁ

ବିପ୍ଲବୀ ଟିଏ

ଲଢ଼ୁଛି ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧ ।।