ମୋ ଗାଁଁ

ଗାଁ ମୋହର ଭାରି ସୁନ୍ଦର

ମନେ ପଡେ ଭାରି ଭାରି ॥

ଆଜି ମୁଁ ଆସି ଏହି ପରଦେଶେ

ରହିଛି କେ ଜାଣି ॥

ଇଛା ହୁଏ ସତେ ଗାଁକୁ ଯିବା

ସହରକୁ ଛାଡି ଦେଇ ॥

ସେହି ଗାଁର ମମତା ପାଇ

ଜୀବନ ଧରିଛି ରହି ॥

ମୋ ଗାଁର ପାଣି ପବନ

କେତେ ଯେ ଅନନ୍ଦମୟ ॥

ମନେପଡେ ସେହି ଆମ୍ଵଗଛ ମୂଳ

ଗାଁ ସାହି ବନ୍ଧୁ ମେଲ ॥

ଭଲ ଲାଗେନି ସହରକୁ ମତେ

ମୋ ଗାଁଠୁ ବେଶି ବେଶି ॥

ଇଛା ହୁଏ ସତେ ଗାଁକୁ ଯାଇ

ଚାଷ କରିବା ପାଇଁ ॥

ହେଲେ କହିଛି ମତେ ମୋ ମାଟି ମାଁ

ସହରକୁ ଯା ପାଠ ପଢି ॥

ବଡ ମଣିଷ ହୋଇ ମୋ ନା ରଖିବୁ

ପାଠ ପଢି ବଡ ମଣିଷ ହେବୁ ॥

 ~ଭରତ ମେହେର

ଚଳକି,ଯଈଁନ୍ତରା,ବଲାଙ୍ଗିର