ମାଁ

ମା ସରଗଠୁ ବଡ ପୁଣି ମାଟିଠୁ ଭାରି,  

ମା ଡାକ ଏଇ ଦୁନିଆରେ ଅମୃତ ପରି।

ଦୁଃଖରେ ବିପଦରେ ନିଏ କୋଳେଇ,

କାନ୍ଦିଲେ ବୁଝାଏ ସେ ତାରା ଦେଖାଇ ,

ରୁଷିଲେ ରାଗିଲେ ବୁଝାଇ ନିଏ ଆଦରି

ମା ସରଗଠୁ ବଡ ପୁଣି ମାଟିଠୁ ଭାରି ।                            

ଅନ୍ଧାରୁ ଆଣି ସେ ଆଲୋକ ଦେଇଛି

ସବୁ କରେ ସେ ପାଇବା ଆଶା ପୋଛି

ଏଇ ଯୁନ୍ଧ ଭୂମିରେ ସାରଥି ହୋଇ,

ସବୁବେଳେ ସେ ଦିଏ ବାଟ କଢେଇ ,

ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ଥାଏ ସେ ପାଖେ ଆମରି ,

ମା ସରଗଠୁ ବଡ ପୁଣି ମାଟିଠୁ ଭାରି ।