ଝଡ଼ଝଞ୍ଜା

ରହ ଟିକେ ଭାଇ ରହ ଥମିଯାଇ

ରହ ଦଣ୍ଡେ ଏଠି ବସ

ଗଲେଣି ତ ଥକି ତଳେ ଭାର ରଖି

ଛାଇକି ଘଡିଏ ପଶ ।

କିପାଇଁ ଭାଳିବ ଚାଲିଛି ଚାଲିବ

ଏମିତି ଆସିବା ଯିବା

ବହିଲେ ବତାସ ନହୋଇ ହତାଶ

ଆଶ୍ରା ନେଇ ରହିଥିବା ।

ଜୀବନର ପଥ ସରିବନି ସତ

ଜୀବନ ରହିବା ଯାଏଁ

ନୋହି ତରବର ଥୟ ଟିକେ ଧର

ଶ୍ରାନ୍ତି ହଟିଯିବ ଛାଏଁ ।

ବଳୟ ଆକାର ପଥେ କି ସାକାର

ହେବ କି ଆମର ଯାତ୍ରା

ହେବନାହିଁ ଶେଷ ବିଶ୍ରାମେ ତ ଲେଶ

ହୋଇଯିବ କ୍ଳେଶ ମାତ୍ରା ।

ଯେତେ ଯାକ ବେଠି ଖଟୁଥିଲେ ଏଠି

ଫଳ କି ଭୋଗିବା ଏକା

ପୁଣି ଗଲେ ଫେରିଛନ୍ତି ଯେତେ ଘେରି

ନ ପାଇବା ତାଙ୍କ ଦେଖା ।

ଦେଖ ଏହି ପାଶେ କି ସୁନ୍ଦର ବାସେ

ଫୁଟିଛି ଅନେକ ଫୁଲ

ଅଛି ସରୋବର କମଳ ପୁଷ୍କର

ବିଭୋର ଅଳିପ କୁଳ ।

କେତେ ଜାତି ପକ୍ଷୀ ମନ ଖୁସି ରଖି

କରୁଛନ୍ତି କଳରବ

ଚତୁଷ୍ପଦ କେହି ଜିହ୍ବାରେ ତା ଲେହି

ପାଣି କରେ ଚବଚବ ।

ଭାରି ମନୋହର କହ କି ତୋହର

ହରଷ ନହୁଏ ଚିତ୍ତ

ଦଣ୍ଡେ ଏଠି ବୁଲି ମନୁ ଯାଆ ଭୁଲି

ଘର ପରିବାର ବିତ୍ତ ।

ମନ ମୁଗ୍ଧ କରି ଆସବାବ ଧରି

ଫେରିଯିବା ପୁଣି ଘରେ

କର୍ମମୟ ଆମ ଜୀବନେ ତ କାମ

ଏ ସୁଖ ନଥିବ ପରେ ।

ଏଡ଼େ ମନଲୋଭା ପ୍ରକୃତିର ଶୋଭା

କାହା ଲାଗି କହ ଖଞ୍ଜା

ଜୀବନ ତ ନୁହେଁ ଜଞ୍ଜାଳର ଲୁହେ

ଭରା ଦୁଃଖ ଝଡ଼ଝଞ୍ଜା ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା