କାଳିଆ

ମୋ ଭାଗ୍ୟ ତୁ ଲେଖିଛୁ ରେ

ପତର ତଳେ,

ଦୁଃଖର ପାହାଡେ ବସି

ଲୁହ ମୁଁ ଢାଳେ।

ମୋ ଲୁହ ତ ମୋ ପାଇଁ

ସୁଖ ଝରଣା,

କାହିଁକି କରିବି ଆଉ

କେଉଁ ଭାବନା।

କୁହୁଳି କୁହୁଳି ଆଜି

ଅନ୍ତର ଜଳେ ।

ଦୁଃଖର ପାହାଡେ.... (୦)

କଷ୍ଟ କଲେ ଏଠି କାଳେ

କୃଷ୍ଣ ତ ମିଳେ,

ଅଫଳନ୍ତି ବୃକ୍ଷ ଡାଳେ

ଶ୍ରୀଫଳ ଫଳେ,

ହାତ ପାହାନ୍ତାରେ ରହି

ଖାଲି ଅଣ୍ଡାଳେ,

ଭୋଗୁଛି ମୁଁ ଭୋଗୁଥିବି

ମୋ କର୍ମ ଫଳେ ।

ଦୁଃଖର ପାହାଡେ... (୧)

ତୁମେ ଭାବଗ୍ରାହୀ ତୁମେ

ଜଗତ ନାଥ,

ତୁମ୍ଭରି ଆଜ୍ଞାରେ ସର୍ବେ

ହୁଅନ୍ତି ଆତଯାତ,

ହେଲେ ଆଜି ମୋ ଠାରୁ ତୁ

ବେଶୀ ଅନାଥ,

ତଥାପି ତୁ ରହିଅଛୁ

ଜଗଜ୍ଜନ ମେଳେ,

ଭାଗ୍ୟ ମୋର ବିପର୍ଯ୍ୟୟ

ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ଖେଳେ ।

ଦୁଃଖର ପାହାଡେ...(୨ )

ମୋ ଭାଗ୍ୟ ତୁ ଲେଖିଛୁ ରେ

ପଥର ତଳେ,

ଦୁଃଖର ପାହାଡେ ବସି

ଲୁହ ମୁଁ ଢାଳେ।

ପ୍ରଣତି ମହାପାତ୍ର

ବାଲେଶ୍ଵର।