ଅଫେରନ୍ତା ସ୍ମୃତି

ଦଗ୍ଧଧୀଭୂତ ସ୍ମୃତି ଦିଶେ ଜଳ ଜଳ

ଜୀବନର ଯଉଘରେ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ସିକ୍ତ ଲୋତକ ବହି ଯାଏ

ଝର ଝର ଝରଣାରେ ।

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ରାସ୍ତା ଦେଇ ଚାଲିଯାଏ

ମିଶେ ଯାଇ ତଟିନୀରେ

ସଜଳ ନୟନେ ଠାରି ଡାକେ ସାଗର

ଶୋଇ ଯାଏ ତା ବକ୍ଷରେ ।

ସ୍ମୃତି ହୋଇଗଲା ସାଗରରେ ଲୀନ

ଆଉ କି ଆସିବ ଫେରି

ଚିର ନିଦ୍ରିତ ଅଫେରନ୍ତା ସ୍ମୃତି

ନ ଆସୁ ସେ ହାତ ଧରି ।।

★★★

ଅମ୍ବିକା ସ୍ବାଇଁ