ଆଉ ତୋଳ ନାହିଁ ଫୁଲ

.

ତେବେ ତୋଳୁଥିଲ ପର ପାଇଁ ଫୁଲ,

ଦେହ ଯାଉଥିଲା ସିଝି;

ଏବେ ଆଉ ଭାଇ!, ତୋଳ କାହା ପାଇଁ ?

ରକତେ ଗଲଣି ଭିଜି !!୧॥

ଧୂଳି ମାଟି ସାଥେ କର ନାହିଁ ଏତେ

ଏବେ ମନ ଦିଆ ନିଆ;

ଢାଳି କେତେ ପାଣି ପାରିବ କେଜାଣି

ଭିତରେ ଜଳିଲେ ନିଆଁ ॥୨॥

ତାଡି ସେହି ମାଟି ଛାତି ଯିବ ଫାଟି,

ମାଟି ଦେଖୁଥିବ ଖାଲି;

କରନା ଉଛୁର, ନିଶ୍ଚେ ହେବ ଘର,

ସେଠି ଆଜି ଅବା କାଲି ॥୩॥

ଟାଣପଣ ରଖି ଯାଉଅଛ ଥକି,

ଆହୁରି ଥକିବ ତୁମେ;

ଏବେ ଟିକେ ଭାଇ ବୁଲି ଆସ ଯାଇ

ଭିଜା ଭିଜା ମଉସୁମେ ॥୪॥

ଲଲାଟେନ୍ଦୁ କବି ୨୦୧୮୦୫୦୧୨୩୫୯