~ ବରଷା ରାଣୀ ~

ଅନେକ ଦିନର ନିରବତା ପରେ

ଶୁଷ୍କ ପୃୃଥିବୀକୁ ଫେରିଛି ବରଷା

ରିମ୍ ଝିମ୍ ତାନରେ ପ୍ରୀତିର ନଦୀରେ    

ସଦ୍ୟ ସ୍ନାତା ବଧୂଟିଏ ପରି   ।

ବରଷାର ଏଇ ଆତ୍ମୀୟ ଛୁଆଁରେ    

ଶୁଷ୍କ ନଦୀ ହୁଏ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗର୍ଭା  

ଧରଣୀରେ ଯାଏ ସବୁଜିମା ଭରି           

ଆକାଶ ଓ ମାଟିର ଅପୂର୍ବ ମିଳନ  

ଫଟା ମଟାଳ ବି ଯାଏ ବତୁରି ।

କେଦାରେ କେଦାରେ ଭରଇ ଜଳ      

ଚାଷୀଭାଇ ମନ ହୁଏ ଉତ୍ଫୁଲ            

କାଳିଆ କଷରା ସାଥିରେ ନେଇ        

ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ହୋଇ ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ  

ଆନନ୍ଦେ ବିଲରେ ବୁଲାଏ ହଳ ।

ସାଧବ ବୋହୁଟି ଶାଗୁଆ ଘାସେ    

ନାଲିପାଟ ପିନ୍ଧି ବୁଲେ ହରଷେ      

ବେଙ୍ଗୁଲି ନାନୀର କେଁ କଟର      

ସାରୁବୁଦା ମୂଳେ କରେ ସେ ଘର    

କଳା ମେଘ ଦେଖି ମୟୂର ନାଚେ    

ଆଖିକୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ।

ବରଷା ଆସିଲେ କଦମ୍ବ ଫୁଟେ        

ନାନା ଜାତି ଫୁଲେ ବଗିଚା ହସେ      

ଝଡି ବଢି ସହ ବନ୍ୟା ତାଣ୍ତବ        

କେତେ ଯେ ନିରୀହ ଜୀବନ ନାଶେ ।

ଚାଷୀର ଘରଣୀ ପାଳେ ପରବ    

ମନରେ ତାହାର ଆନନ୍ଦ ଭାବ

ଚିତୋଉ ସାଙ୍ଗକୁ ଗଇଁଠା ମୁଆଁ

ଖାଇକି ତା ପିଲା ମାରନ୍ତି ଡିଆଁ ।

ବରଷା ରାଣୀଟା ଭାରି ସୁନ୍ଦରି    

ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀକୁ କରେ    

ସୁଖ ଦେଇଯାଏ ଚାଙ୍ଗୁଡା ଭରି      

ସେଥିପାଇଁ ସିଏ ପ୍ରିୟ ସବୁରି ।