ଫଗୁଣ ଫେରିଗଲା

ଫଗୁଣ ଫେରିଗଲା

ତୁମେ ଆସିଲନି,

ଫଗୁଣ କେତେ ବା ଆଉ

ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତା?

ଚୈତ୍ର ଆସିଗଲା ଅଉ ଫଗୁଣ

ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଫେରିଗଲା ।

ଗଲାବେଳେ ଖାଲି ଟିକେ ହସିଦେଲା,

ଆରବର୍ଷ ପୁଣିଥରେ ଆସିବାକୁ

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଗଲା ।

ଏଇ ସନ ଫଗୁଣରେ

ରଙ୍ଗସବୁ ଫିକା ଫିକା ଥିଲା,

କିଏ କେତେ ରଙ୍ଗରେ,

ରଙ୍ଗାଇ ଗଲେ ମୋ ଦେହକୁ,

ହେଲେ, ରଙ୍ଗସବୁ ଝଡିଗଲା ଉଡିଗଲା,

ଯେମିତି ଏ ମନ ଉପରେ,

ମହମର ବହଳ ପରତ ଲାଗିଛି,

ଟିକିଏ ବି ରଙ୍ଗ ଲାଗିଲାନି ମନେ

ହୃଦୟରେ ବିରହର ଦରଦ ଭରିଛି ।

ଫଗୁଣର ରଙ୍ଗ

କେମିତି ଲାଗନ୍ତା କୁହନି ?

ମୋ ମନ ଉପରେ ଯେ ଢାଙ୍କିଛି

ବିରହର ପାରଦର୍ଶୀ ବର୍ଷାତି ଗୋଟିଏ ।

କେମିତି କିଏବା ରଙ୍ଗେଇ ଥାଆନ୍ତା,

ଭିଜେଇ ଥାଆନ୍ତା

ଏଇ ଅଧାଜଳା ପ୍ରେମିକ ହୃଦୟରେ

ବୋଳିଥାଆନ୍ତା ରଙ୍ଗ କଣିଚାଏ ?

ବସନ୍ତ ଆସିଥିଲା,

ଏବେ ପୁଣି ଯିବାକୁ ବାହାରିଲାଣି ।

କତେ ଦିନ ଆଉ

ସେ ଅବା ଅପେକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତା କୁହ,

ଏଇମିତି ଏକ ବେଦରଦୀ

ଅନିଶ୍ଚିତ ଆଗନ୍ତୁକ ପାଇଁ

ଫଗୁଣ ଗଲା, ବସନ୍ତ ବି ଫେରିଗଲା

କିଏ ଜାଣେ, ଆର ସନକୁ ଏ ହୃଦୟ

ଏଇମିତି ଥିବ ଅବା ନାଇଁ ?