ସୋହାଗ

ରୋମାଣ୍ଟିକ କବି ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

ମୋ ପ୍ରିୟ ଉତ୍କଳ ଭାଷା ତୁମ୍ଭ ମୁଖେ ସଖି

ପ୍ରିୟତର ଲାଗେ କର୍ଣ୍ଣେ ।ତୁମ୍ଭ କୋଳେ ରଖି

ଏ ମସ୍ତକ, ଚାହେଁ ଯେବେ କନକ-କପୋଳେ

ବାସନାର ଅଗ୍ନି-ଶିଖା ଯହିଁ ନିତ୍ୟ ଜ୍ଵଳେ,

ତୁମ୍ଭେ ଦୃଷ୍ଟି ନତ କରି ମୋ ନେତ୍ରେ ମିଳାଅ,

ଦୀର୍ଘ ଶ୍ବାସେ ବକ୍ଷ-ହାର ମଞ୍ଜୁଳେ ଦୋଳାଅ,

ନାସାର ପ୍ରଶ୍ଵାସ-ଧାରେ ଉଷ୍ଣ କର ଭାଳ

ସ୍ନେହେ ମୋର କେଶେ,ଧୀରେ ଅଙ୍ଗୁଳି ସଂଚାଳ

ଶେଷେ ଯେବେ ମୁଖ ମୋର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱେ ନେଇ ତୋଳି

ଦିଅ ଓଷ୍ଠେ ଚିରି-ପ୍ରିୟ ସେ ଚୁମ୍ବନ ବୋଳି,

ସହସା ଭୁଲଇ ମୁହିଁ କଠିନ ସଂସାର,

ଲଂଛନା ଓ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟର ନିଷ୍ଠୁର ପ୍ରହାର,

ଦେବତାର ମହାପ୍ରାଣ ପଶେ ଏ ଶରୀରେ

ଚେତନା ମୋ ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ହୁଏ ଧୀରେ ଧୀରେ ।

ସମାପ୍ତ