ଖୋକା ଭାଇ

*ଖୋକା ଭାଇ ତୁମେ ଧୋକା ଦେଲ*

ଚଉତିରିଶର ବାର ଅକ୍ଟୋବର୍ କଟକେ ଛଟକ ଦେଖାଇଲ

ଅଳ୍ପ ଦିନର ଗଳ୍ପ କଥାରେ ସଂଗୀତ ଧାରାରେ ଭିଜାଇଲ ।

ସପନର ପଥେ ପଥେ ତୁମେ ପରା ସାଂଧ୍ୟ ଭ୍ରମଣେ ଯାଉଥିଲ

'ଯାଯାବର' ଝିଅ ମନକୁ ସାଁଉଟି କେଉଁ ଛନ୍ଦରେ ନେଉଥିଲ ।

ପଇସାରେ ପାନ କେତେ ଖଣ୍ଡ ବୋଲି ହୁଣ୍ଡି ଝିଅକୁ ପଚାରିଲ

ନଉକାରେ ଭାସି ମହାନଦୀ ତଟେ ଅଭିଆଡି ଝିଅ ମନ ନେଲ ।

ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର ଚଇତିକୁ ନେଇ ଅଭୁଲା ସଂଗୀତ ରଚିଗଲ

'ସପନ ବଣିକ' ସପନରେ 'ଫୁଲ ଚନ୍ଦନ' ବରଷା କରୁଥିଲ ।

"ହାରି ଯାଇଥିବା ଲୋକର କି ଅଛି" ସତେ ଅବା ଆଗୁ ଜାଣି ଗଲ

ସବୁ ସପନକୁ ଅଧା ରଖି ତୁମେ କେଉଁ ଅଭିମାନେ ଚାଲିଗଲ ।

ସତର ନଭେମ୍ଭର୍ ଶହସ୍ରାବ୍ଦ ଦୁଇ ଚିର ନିଦ୍ରାରେ କି ଶୋଇଗଲ ?

ଖୋକା ଭାଇ ତୁମ ସଂଗୀତ ପ୍ରେମୀଙ୍କୁ ଧୋକା ଦେଇ କାହିଁ ଖସିଗଲ ।

ଓଡିଆ ସିନେ ସଂଗୀତ ଝୁରେ ମଧୁବୋଳା ତୁମ ଗୀତି ଧାରା

ଦଶହରା ଆସେ ଗୁଣ ମୁଗ୍ଧ ଖୋଜେ ଖୋକା ଭାଇ ଦିଅ ନାହିଁ ଧରା ।

ପ୍ରେମିକା ବାଡିର ବିଛୁଆତି ଆଉ ବାଇଡଙ୍କ ନିଏ ନାହିଁ ଟାଣି

"ବିଚିତ୍ର ବର୍ଣା" ଚାହିଁ ବସିଅଛି ଆର୍ଯ୍ୟଦାସର ଲେଉଟାଣି ।

ଫେରି ଆସି ଦେଖ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉନି ତୁମେ ଛାଡିଥିବା ଶୂନ୍ୟ ସ୍ଥାନ

ଖୋକା ଭାଇ ତୁମେ ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ଓଡିଆ ପ୍ରାଣର ସଂଜୀବନ ।

ଓଡିଶାର ତୁମେ କିଶୋର କୁମାର ପଂଚମ୍ ଦା ତୁମେ ମାନ୍ନା ଦେ

ଅକ୍ଷୟ ହୁଅ ଚିର ଅକ୍ଷୟ ଦୁର୍ଗା ମା ଏ ଆଶିଷ ଦେ ।

      

ବିଶ୍ୱେଶ୍ୱର ମାଝୀ