ଭୂତଭୟ

କିଟମିଟ ଅନ୍ଧାରେ ବାଟ ଚାଲୁ ଚାଲୁ

ବୁଦାମୂଳରୁ ଖସକିନା ଶୁଣି ଶବ୍ଦ

ଛାତିରେ ଛେପ ପକାଏ ଚମକି ପଡି

ପିଲାଦିନେ ଆଈମା କୋଳେ 

ବୁଢୀଅସୁରାଣୀ ଭୂତ ଗପ ଶୁଣି

ମୁହଁମାଡି ଜାକିଜୁକି ଶୋଇଯାଏ ଭୟରେ ।

ଅନ୍ଧାରେ ତାଣ୍ଡବ କରନ୍ତି କାଳେ ଭୂତମାନେ

ଦିନବେଳା କୁଆଡେ ଯେ ଲୁଚନ୍ତି 

ଏସବୁର ପ୍ରଶ୍ନ ଉଙ୍କିମାରୁଥିଲା ଦିନେ ମନେ

ମଣିଷ ମଣିଷକୁ କାହିଁକିବା ଭୟ କରେ

ବାଘ ସିଂହ ହିଂସ୍ର ଜନ୍ତୁଠାରୁ ବି ଅଧିକ

ଅଜବ ଲାଗେ ସବୁ ଏ ମାୟା ଦୁନିଆଁରେ ।

 ଜେଜେମା କୁହେ ମୋତେ ଅନେକଥର

ମଣିଷ ମଲାପରେ ଭୂତ ହୋଇଯାଏ

ଆତ୍ମା ତାର ଘୁରିବୁଲେ ଚାରିଆଡେ

ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାକୁ ଡରାଏ ଅନ୍ୟକୁ

ଇଚ୍ଛା ଯଦି ତାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ନ ହୋଇଥାଏ 

ଅପେକ୍ଷା କରିଥାଏ ନୂଆ କଅଁଳ ଦେହକୁ ।

ଭୂତ ମାନେ ଆଜି ଆଉ ନାହାଁନ୍ତି

ଚିକମିକ ସଫେଦ ଆଲୁଅଭରା ଗାଁ ସହରେ

ଭୟ କିନ୍ତୁ ଛାଡିଯାଇନି ମନେ

ଜିଅନ୍ତା ଦୁର୍ଦ୍ଦାନ୍ତ ଭୂତମାନେ କରନ୍ତି ଭାରି ଦାଦାଗିରୀ

ତୋଫା ତୋଫା ରଙ୍ଗିନ ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ

ଧଳା ଶାଢୀରେ ସଜାଇ ନିଜକୁ ।

ରାତିଅଧେ ଗଛଡାଳେ ପେଚାରାବ

ବାହାରେ କୁକୁର କାନ୍ଦଣା ଶୁଭିଲେ

ମନ କାହିଁ ପାପ ଗୋଡାଏ

ଭୟର କଳା ବାଦଲ ଢାଙ୍କିଦିଏ

ଦେହରୁ ଗୋଟାପୁଣି ଗମ୍ ଗମ୍ ଝାଳ ବୁହେ

ଦାନ୍ତଭଙ୍ଗା ମାଘୁଆ ଶୀତରେ ।

ପିଲାଦିନୁ ଭୂତଭୟର ମହୁଲୀନିଶା

ଡରାଉଥାଏ ଭାରି ଆଜି ମୋତେ

କେତେବେଳେ ମୁଁ ଭୂତ ଭିତରେ 

ନିଜ ଛାଇକୁ ଦେଖି ଚମକୁଥାଏ

ଲୋମମୂଳ ସବୁ ଟାଙ୍କୁରୀ ଉଠେ

ଦେଖି ଜିଅନ୍ତା ଭୂତମାନଙ୍କୁ ଏ ସଫେଦ ଆଲୁଅରେ ।