ଶବ୍ଦ ବି ଲୁହ ଝରାଏ

ଆଖି ସିନା କାନ୍ଦେ ଦରଦ ଢେଉରେ

ଦେଖିଛ କି କେବେ

ଶବ୍ଦ ବି ଲୁହ ଝରାଏ !

ଆଖିର ଲୁହକୁ ପୋଛି ହୁଏ ସିନା

ଶବ୍ଦ ତା'ଲୁହରେ

ହୃଦୟ ଭିଜାଇ ଦିଏ ।

ଓଠ ସିନା କୁହେ ଥରାଇ ଥରାଇ

କଅଁଳ ମଧୁର

ଅଧରର ମହୁ କଥା ।

ଆଖି ଗାଇଯାଏ ଅଳସୀ ଅଳସୀ

ଅଳ୍ପ ଇସାରାରେ

ବକ୍ଷ ର ବିପୁଳ ଗାଥା ।

ଦେଖିଛ, ଜାଣିଛ, ଶୁଣିଛ କି କେବେ

ଜହ୍ନର ଜୋଛନା

ସାଗରକୁ ଛୁଇଁ ଥାଏ !

ସାଗରକୁ ସିଏ ଚୁମି ଯାଏ ସିନା

ଦୂରରେ ଥାଇ ବି

ସଂଭ୍ରମେ ସାଇତି ନିଏ ।

ପ୍ରୀତି ପାଖୁଡ଼ାର ଅଳସୀ କଳସେ

ପତ୍ରରେ ପତ୍ରରେ

ପ୍ରେମ ପାରିଜାତ ଛୁଏଁ ।

ତା'ମହକ କେବେ ଉଣା ହୁଏ ନାହିଁ

ମତାନ୍ତର ନୁହେଁ,

ଚିରନ୍ତନ ରୂପ ନିଏ ।

ବନ୍ଧୁ ପଣେ ଅବା ସାଥି ପଣିଆ ରେ

ବୈଧବ୍ୟ ଶୋଭେନା,

ଶୋଭେନା ବିଚ୍ଛେଦ ଭାବ ।

ବିଚ୍ଛେଦ ହେଲେ ବି କ୍ଷୀଣ,କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ

ଚିରନ୍ତନ ପ୍ରେମ

ବନ୍ଧୁର ସତ୍ୟ ସ୍ଵଭାଵ ।

ଦୂରେ ବହୁ ଦୂରେ ଅବା ଦୁର୍ଭେଦ୍ୟରେ

ଥାଉ ପଛେ ବନ୍ଧୁ

ସେ ହିଁ ଶ୍ରେୟଃ ଜୀବନର ।

ପାର୍ଥିବ ଦୂରତ୍ୱ ବନ୍ଧୁ ଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ

ଛୁଇଁ ଯେ ନ ଥାଏ

ନିଆରା ପ୍ରୀତି ସମ୍ଭାର ।

ବ୍ୟସ୍ତତା ଭିତରେ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ହଜେନା

ଗୁମାନ ହେଲେ ବି

ଲିଭେନା ତା'ପ୍ରୀତି ପଣ ।

ବନ୍ଧୁତା ଟି ସୂକ୍ଷ୍ମ ସୁତା ଖିଅ ନୁହେଁ

ଜନମ ଜନମ

ବଳିଷ୍ଠ ତା'ନିବେଦନ ।

ହେ ବନ୍ଧୁ,ଉର୍ବର ଆତ୍ମା ମୋ'ବକ୍ଷର

ତୁମ ପାଇଁ ମୋର

ହୃଦୟ ନିଭୃତ କୋଣ ।

ସଦା ଶୃଙ୍ଖଳିତ ଧର୍ମେ ସୁସଜ୍ଜିତ

ହୃଦ ସିଂହାସନ

କରେ ସମ୍ମାନ ଅର୍ପଣ ।