ପ୍ରିୟ ସଖୀ

ତୁମେ ତ' ଦେଇଛ ମତେ

ନିଜକୁ ହଜେଇ ଖୋଜିବାର ତନ୍ମୟତା,

ସ୍ୱପ୍ନ ଓ ସ୍ୱପ୍ନଭଙ୍ଗର ଠିକ୍ ମଝିରୁ

ସୁଖ ସାଉଁଟିବାର ଦୂର୍ବାର କାମନା ।

ମୋ ଜୀବନ ଅଂକାବଂକା ପଥଧାରେ

ତୁମେ ତ' କେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଅଟକି ଯାଇଥିବା ଯାତ୍ରୀଟିଏ,

ତୁମ ସାଥେ ମନ୍ଦିର ଯିବାକୁ ଲାଜ ଲାଗେ

ପୁଣି ଶ୍ମଶାନ ଯିବାକୁ ଡର

ତଥାପି ତୁମେ ସାଥି ହୃଦୟର ।

ତୁମେ ତ' ଦେଇଛ ମତେ

ସକାଳକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିବାର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଓ ସାହସ ,

ତୁମେ ନାହଁ ଦେଖିବାକୁ ଆଜିକାଲି ମୁଁ କେମିତି

ଜୀଏଁ ଏକ ନିସଂଗ ଜୀବନ ।।