ସନେଟ -୩୨

ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବ

କବିସୌରଭ ଅନୁପ ସିଂହ ଦେବ

ରାଜା ଖଡ଼ିଆଳ

ସଂସାର କଣ୍ଟକ ବନେ ଦେଇଛ ଜନମ

ବିଶ୍ଵସାଇଁ ! ଭାଗଧେୟ ମୋହପରେ ବାମ - ।।

ହୋଇଛି, ନିକ୍ଷେପେ ଚଣ୍ଡ ଯାତନା-କୁଳିଶ

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ମମ ଅଟେ ତା ମାନସ ।।

ଆଜନ୍ମ ଲଭି ଏ ଅଶ୍ମ ପରାଣ ପରାସ

ରନ୍ଧ୍ରେ ରନ୍ଧ୍ରେ ଭରିଅଛି ଅସୀମ ସାହସ ।।

ନ ପଶେ ଏ କଥା ଦୁଷ୍ଟା ନିୟତି ମଥାରେ

ଏଣୁ ଖେଳେ ଛାୟାବାଜି ନିତ୍ୟ ମୋ ସାଥିରେ ।।

କଣ୍ଟା ମଧ୍ୟେ ରହି କଣ୍ଟାଘାତେ କି ଡରିବି

ମରତେ ଜନମି ଭୟ ମୃତ୍ୟୁକୁ କରିବି ? ।।

ଭୀରୁ ମରେ ବହୁବାର ମୃତ୍ୟୁ ପୂରୁବରୁ

ବୀର କିନ୍ତୁ ଯାଏ ଚାଲି ଥରେ ଏ ସଂସାରୁ ।।

ଧରିନେବ ଯେବେ ସୌର ମୋରେ ପାଶେ ତବ

ତା କବଳରୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବ ମାଧବ ।।

ସମାପ୍ତ