କବିତାଟି ଭଲ ଲାଗେ

ଦୀପକ କୁମାର ପାତ୍ର

ଫେରେ ଯେବେ ସେ

ମହମହ ମହକି ଉଠେ ତା ଯୌବନ l

ଦେହସାରା ମହୁଲ ମହୁଲ ବାସ୍ନା

କବିତା ସବୁ ବେଶ୍ କିଛି ବୁଝାଏ

ସ୍ତ୍ରୀର ଓଦା ଓଦା ପଣତ କାନି

ସକାଳୁଆ ବାସି ବାସନରୁ ଦିନ

କେବେ ତୁମ ଲେଖା ଦ୍ରୌପଦୀ କଥା ତ

କେବେ ଗାନ୍ଧାରୀ ‘’ ମା’’ର ବେଦନା l

ତୁମେ କ’ଣ ଲେଖିପାର ସବୁକିଛି l

ତା’ ଲାହେ ଲେଖୁନ କାହିଁକି ?

ଲେଖ ସୁଶାନ୍ତ l

ବିଦ୍ରୋହ କର ଲେଖନୀରେ

ବୃକ୍ଷଟେ ରୋପଣ ପାଇଁ l

ପାଣି ମୁନ୍ଦାଏ ପାଇଁ l

ବାଃ ! ଚମତ୍କାର ତୁମ କଳା !!

ତୁମ ଲେଖନୀରେ

ଆଶାର ଆଲୋକ ଭରୁ ସେଇ ଜରି ଗୋଟାଳି ଛୁଆଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ l

ଆମ ହାତ ଟଳମଳ ହୁଏ କାଳେ ଭୁଲ ହେବ l

ଡାକବାଲାର ଡାକରେ ମନ ଭରେ କବିତାରେ l

ମୋ ‘ଗାଁ’ ମୋ ମାଟି କଥା ମନେପଡେ l

ମହୁଲ ବଣର ଝିଅକୁ ପ୍ରେମ କରି l

ସତରେ କବିତା ସବୁ ଭଲ ଲାଗେ

ମହୁଲ ବଣର ଝିଅ ସାଥେ ପ୍ରେମ ହେଲା ପରେ l