ଦେବତା ଆସନ ଦିଅ ନାହିଁ ମୋତେ

ମୋ ଉପରେ ଏତେ ଅଭିମାନ ଅବା

ରାଗ ରୁଷା କାହିପାଇଁ ,

ଆକାଶ ସାଗର ସବୁଠି ଖୋଜୁଛି

ତୁମକୁ ମୁଁ ପାଉନାହିଁ ।

ଖୋଜୁଛି ଖୋଜିବି,ଖୋଜି ଚାଲିଥିବି

ପଦ ଚିହ୍ନ ଦେଖି ଦେଖି,

ପଦ ଚିହ୍ନରେ ବି ସ୍ପର୍ଶ ଅନୁଭବି

ବୁଜିଦେବି ଦିନେ ଆଖି ।

ଭାବି ନଥିଲି ମୁଁ ବର୍ଣ୍ଣାଢ୍ୟ ବନ୍ଧୁତା

ଅଳିକରେ ଚୁନା ହେବ,

ଦୋଷ ତୁମ ନାହିଁ ମୁଁ ବି ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ

କିପାଇଁ ଏ ଭିନ୍ନ ଭାବ !

ବୃଥାରେ ବୃଥାରେ ମୋ'ନାମ ଯୋଡିଲ

ଅପରାଧି ଉପାଧିରେ ,

ଶୂନ୍ୟରେ ଶୂନ୍ୟରେ ଦୋଷ ଖଞ୍ଜିଦେଇ

ନିଜେ ବି ଅଛ ଦୁଃଖରେ ।

ଆନ ନୟନରେ କାହିଁକି ଦେଖୁଛ

ତୁମ ଆଖି ଥାଉ ଥାଉ,

ନିଜ ଆଖି କେବେ ପ୍ରତାରକ ନୁହେଁ

ଏତିକି ଭରସା ରହୁ ।

ଅଘଟଣ ଅବା ଦୁର୍ଘଟଣା ଆସୁ

ସମ୍ପର୍କ ହୃଦୟୁ ଥିଲେ,

ଭାଙ୍ଗିବନି କେବେ ହଜିବିନି କେବେ

ଯେଡ଼େ ବି ଝଡ଼ ଆସିଲେ ।

ନିଜ ବିବେକରେ ନିଜ ହୃଦୟରେ

ଥରୁଟିଏ ଖୋଜି ଦେଖ,

ଅନ୍ଧାରେ ଥାଇ ବି ଦିଶି ଦିଶୁଥିବି

ମୁଁ ପରା ନିଜର ଲୋକ ।

ଆତ୍ମିକ ସମ୍ପର୍କ ସଦା ଚିରନ୍ତନ

ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ବି ଜୀବନ୍ତ ,

ଆଙ୍ଗିକ ସମ୍ପର୍କ ଲୀନ ହୋଇଯାଏ

ଆତ୍ମିକର ନାହିଁ ଅନ୍ତ ।

ସନ୍ଦେହେ ସନ୍ଦେହେ ଦୁର୍ବାର ଦରଦ

ଅଜାଣତେ ଦେଇଦେଲ,

ଭ୍ରମରେ ଭ୍ରମରେ ଏଇ ମଣିଷକୁ

ଦେବତା ସଜେଇ ଦେଲ ।

ମଣିଷ ହୋଇ ମୁଁ ଜନମ ନେଇଛି

ମଣିଷ ହୋଇ ବଞ୍ଚିବି,

ଦେବତା ଆସନ ଦିଅ ନାହିଁ ମୋତେ

ବଞ୍ଚୁ ବଞ୍ଚୁ ମରିଯିବି ।