ଅସହ୍ୟ

ଉପରେ ତାତିକୁ ତଳେ ବି ତାତି,

ବାହାରେ ତାତିକୁ ଘରେ ବି ତାତି l

ଜଳୁଛି ଓଡିଶା ଜଳେ ଭାରତୀ,

ଫନୀ ତାଣ୍ଡବରେ ମରଣ ଭୀତି।

ଦେଉଛି ଆମକୁ ଶିକ୍ଷା ନୂତନ,

ସହରରୁ ଗାଆଁ କର ଭ୍ରମଣ l

ବିଦ୍ୟୁତର ଚୁଲାକୁ ପାଶୋରିଣ,

କାଠିକୁଟା ଜାଳି କର ତିଅଣ।

କୂଅ ପୋଖରୀରେ କରି ସ୍ନାହାନ,

ଅବିଳମ୍ବେ କର ଦିଅଁ ଦର୍ଶନ l

ତାଳପତ୍ର ପଙ୍ଖା ହାତେ ଧରିଣ,

ଖୁସି ମନେ ଖାଅ ଭାତତିଅଣ।

ବଜାର ଶାଗ ଓ ପରିବା କଥା,

କିଛି ଦିନ ବାବୁ ତୁ ପାଶୋରିଥା।

ବାଡି ବଗିଚାର ଶାଗ ମାରିଚ,

ଏକାଠି ଖାଇବ ସାଙ୍ଗ ହୋଇତ।

ପିଲା ବେଳ ଏବେ ହେଜୁଥା,

ମାଆ ବାପା ଖୁସି କହି ବୁଲୁଥା।

ଜାଣୁ ଜାଣୁ କରପରିବେଶ ନଷ୍ଟ ,

କିମ୍ପାଇଁ କାନ୍ଦ ଏବେ ପାଇଣ କଷ୍ଟ।

ଗୋଟିଏ ରୋପିଲେ କୋଟିଏ କାଟ,

କୋଠାଗାଡି କଳକାରଖାନା ଥାଟ।

ସହରକୁ ଗାଆଁ ଭାବିବୁ ଯେବେ,

ସୁଖରେ ହସିବ ସଂସାର ତେବେ।

ନ ହେଲେ ମାଳିକା ବଚନ ଭାଇ,

ବ୍ୟର୍ଥ ନହୋଇ ସତ ଯିବ ହୋଇ।

ଆସ ମିଳିମିଶି ବୃକ୍ଷ ରୋପିବା,

ଧ୍ଵଂସବିନାଶରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା।

ନ ହେବ ଏମିତି ବାତ୍ୟା ବିତ୍ପତ୍ତି,

ଲାଗିବନି ଜମା ଏମିତି ତାତି।