ସନେଟ -୧୧

ସେହି ସ୍ମୃତି

କବିସୌରଭ ଅନୁପ ସିଂହ ଦେବ

ରାଜା ଖଡ଼ିଆଳ

ସେ ଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟେ ସେଇ ରମ୍ୟସ୍ଥଳେ

ସୀମନ୍ତିନୀ ସୋହାଗିନୀ ବହୁ ସ୍ନେହ ଭରେ ।।

ସରସିଜ-ସୁକୋମଳ-ଚାମୀକର କରେ

ସୁମନସ ହାର ଘେନି ଦେଇଥିଲା ଗଳେ ।।

ସୁଶୀତଳ ସୁମଧୁର ରଜତ ରାତ୍ରିରେ

ସାରଙ୍ଗ ସୁରସେ ମାତି ନିକୁଞ୍ଜ-କୁଟୀରେ ।।

ସରସେ କପୋତୀ ସମ ପ୍ରଣୟ ବିଭୋରେ

ସ୍ନେହୀ ବିହିଥିଲା ଚୁମ୍ବ ମମ ଲପନରେ ।।

ସୁତକଣ୍ଠ ଗାଉଥିଲା ବସି ଚୂତ ଡାଳେ

ସୁମନ ବିତରୁ ଥିଲା ସୁରଭି ସମୀରେ ।।

ସେକାଳ ସୁଖ ନ ଯାଏ ପାଶୋର ମନରୁ

ସୁନାଶୀର ସୁଖ ବଳି ପାରେ କି ତା ଠାରୁ ।।

ସେହି ସ୍ମୃତି ଘାରେ ଆଜି ମରମେ ମୋହର

ସଂସାର ପଥେ ଗମିବି କେମନ୍ତ ପ୍ରକାର ? ।।

ସମାପ୍ତ