ଅବକାଶେ ଅବସାଦ

ଏ ମାନବ ଜୀବନ ହୁଅଇ ଦହନ

କାମନା ଅଗ୍ନିରେ ଜାଣ ;

ଦୁଃଖ ଜୀବନର ଚିର ସହଚର

ଏ ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତାର ରାଣ !!!

ଅବକାଶେ ଯେବେ ଦିନ ମୋର ବିତେ

ଅବସାଦ ଦୁଃଖ ଦିଏ ;

ଭାବନାର ଏଇ ଦୁଃଖଦ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ମନକୁ ମୋ ମାରି ଦିଏ !!

ଏ ରମ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିରେ ସୁଖ ଖେଳ ଖେଳେ

ଦୁଃଖକୁ ପାଥେୟ କରି ;

ନିରୀହ ମଣିଷ ଭାବନା ବିଶେଷ

ମୟା ଜାଲେ ଯାଏ ଫସି !!

କାମନା ସୁନ୍ଦରୀ ଯାତନା କବରୀ

ପ୍ରେମିକର ଭାଙ୍ଗେ ନିଦ ;

ପ୍ରେମିକ ବାପୁଡା ସତେ ପଥ ହୁଡ଼ା

ପାନ କରେ ଶେଯେ ମଦ୍ୟ !!

କପଟ କବାଟ ଖୋଲିବାଟା ପାପ

ମାୟାବିନୀ ଗୃହେ ପଶି ;

ପ୍ରେମର ଜହର ଉତ୍କଟ ବିପଦ

ଦିଏ ନାଗଫାଶ ଫେଶି !!

ସଂସାରର ସୁଖ ପ୍ରେମରେ ନିହିତ

ପବିତ୍ରତା ତା'ର ବ୍ରତ ;

ହେ ମାନବ ସମାଜ ମର୍ମ ଭେଦି ହେଜ

ପ୍ରେମର ବିଶେଷ ତତ୍ତ୍ୱ !!!

ଅପସରି ଯିବ ଦୁଃଖର ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ମନକୁ ସରସ କଲେ ;

ବିକାର ଚିତ୍କାରର ନୁହେଁ ଶୁଭଙ୍କର

ବୟସର ପ୍ରେମ ମୂଲେ !!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ସଦାନନ୍ଦ ସାହୁ ;

କାରା କର୍ମଚାରୀ ;

କେନ୍ଦ୍ରୀୟ କାରାଗାର ; କଟକ ; ଚୌଦ୍ୱାର