ଏଣୁତେଣୁ - ୨୦

ଫେରାଇଲା ବେଳେ ତୁମ ପାଦ

ଫେରୁ ନଥିଲା ସେ ନିଦ

ଯେଉଁ ନିଦକୁ ବାରମ୍ବାର ଶୋଇବାକୁ ଚାହିଁଥିଲ ତୁମେ ଦିନେ ମୋହରି କୋଳରେ ।

ଛିଣ୍ଡାଇଲା ବେଳେ ଆମ ସମ୍ପର୍କ

ଛିଣ୍ଡୁ ନଥିଲା ସେ ଶୋକ

ଯେଉଁ ଶୋକକୁ ମନରେ ମାଖି ଭୁଲିଯିବା ଆମେ ପରସ୍ପରକୁ ଆଗାମୀ ଦିନରେ ।

ଜାଣ ! ତୁମେ ଫେରିଗଲା ପରେ ବି

ଫେରୁ ନଥିଲା ଜୁନ୍ ମାସର ସେ ଝାଇଁ ଝାଇଁ ତାତି

ଜାଣ ! ତୁମେ ଛିଣ୍ଡାଇ ଦେଲା ପରେ ବି

ଛିଣ୍ଡୁ ନଥିଲା ବର୍ଷାର ରିମ୍ ଝିମ୍ ମନମତାଣିଆ ସୁର

ଜାଣ ! ତୁମେ ନଥିଲା ବେଳେ ବି

କେବେ ଲାଗୁ ନଥିଲା ତୁମେ ନାହଁ ବୋଲି ପାଖରେ

ଜିଉଥିଲି ଯେତେବେଳେ ଜୀବନକୁ ହରାଇବା ଓ ହାରିବାର ପ୍ରତିଟି ବିନ୍ୟାସରେ ।

ଏବେ କିନ୍ତୁ ଭାରି ଖାଁ ଖାଁ

ନିଛାଟିଆ ଲାଗେ ଏ ଶୀତୁଆ ରାତି

ସ୍ଵପ୍ନଟିଏ ଦେଖିବାକୁ ବି

ସାହସ ପାଏନି, ମାଡ଼ି ବସେ ଭୀତି ।