ଅବ୍ୟକ୍ତ ବେଦନା

ରଙ୍ଗ ସ୍ୟାହି ନେଇ ମନ କାଗଜରେ

ଲେଖୁଛି ମୁଁ ଆତ୍ମା କଥା ,

ତୁମ ଆବିଳତା ସ୍ନେହର ଶାଳିତା

ମୋ ପାଇଁ ବଞ୍ଚିବା

ଜୀବନର ରାହା ।

କହିଥିଲ ତୁମେ, ଶରୀର ତ ଭିନ୍ନ ,

ଆତ୍ମା ବେନି ଆମ ଏକ ।

ତୁମେ ଥିବ ପଛେ, ମୁଁ ଥିବି ଆଗେ

କାଟିବା ଜୀବନ 

ସମୟର ପଥ ।

ଚାଲିଗଲ ତୁମେ ଏକା କରି ମୋତେ

କଥା ତ ରଖିଲି ନାହିଁ ,

ଅଧାବାଟେ ମୋର ,

ହାତ ଛାଡ଼ିଦେଲ ,

ଏକଥା ନଥିଲ କହି ।

ମୋ କବିତା ରେ ତୁମେ

,ଥିଲତ ନାୟିକା

ରଙ୍ଗ ତୁଳି ଆଉ କାନଭାସ ଆଣି

ଦେଉଥିଲ ତୁମେ ,

ସଜେଇବାକୁ ତୁମ ରୂପ, ରଙ୍ଗ,

ଆଉ ମହନୀୟତା ।

ମୁଁ ଆଜି ନିଃସଙ୍ଗ ,ତୁମ ବିନା ସଙ୍ଗ

ଦଳା ଚକଟା କରୁଛି

ଆତ୍ମାକୁ ମୋହର ।

ନାହିଁ ସେ ଦିନର, ସ୍ୟାହି କି କାଗଜ,

କେବଳ ଅଛି ଯା

ତୁମ ଭାବନା ସତେଜ ।