ଏ ଜୀବନ ତଟେ ଆରୋହୀ ତୁମେ

ତୁମ ଭାଗ୍ଯସହ ମୋ' ଭାଗ୍ଯ ଫଳକ

ଯେବେଠୁ ହୋଇଛି ଯୋଡା

ସେଦିନଠୁ ସାଥୀ ପଛକୁ ଚାହିଁନି

ତୁମ ସୁଖ ଦୁଃଖ ଛଡା ।

କୁଆଁରୀ ଜୀବନ ସାଧାକାଗଜରେ

ପ୍ରଥମ ନାଁ ଟି ତୁମରି ଛାପ

ମୋ' ସ୍ବପ୍ନ କୁଟୀରେ ରାଜା ହୋଇଗଲା

ତୁମର ସେଇ ସରଳ ରୂପ ।

ଜୀବନେ ଆସିଛି କେତେ ସୁଖ ଦୁଃଖ

ବାଣ୍ଟିଛେ ଆମେ ସାଥୀରେ

ଥକ୍କାପଣ ମୋ'ର ମେଣ୍ଟାଇଛି ସବୁ

ମୁଣ୍ତ ରଖି ତୁମ ଛାତିରେ ।

ହୃଦୟଟା ମୋର ଜଳୁଥାଏ ଯେବେ 

ନିଦାଘ ବୈଶାଖ ପରି

ତୁମେ ଆସି ସାଥୀ ଢାଳି ଦିଅ ସେଠି

ତୁମ ହୃଦୟ ଶ୍ରାବଣ ବାରି ।

ସ୍ବପ୍ନ ଭାଙ୍ଗେ ଯେବେ ମୋ' ହୃଦୟ ତଟେ

ନୂଆ ରୂପେ ଗଢିଦିଅ

କୁହେ କି ନ କୁହେ ହୃଦୟର କଥା

ତୁମେ କିନ୍ତୁ ବୁଝି ଯାଅ ।

ଆମେ ଦୁହେଁ ମିଶି ଗଢିଥିଲେ ଯେଉଁ

ସ୍ବପ୍ନର ବାଲି ଘର

ଅଦିନରେ ଆସି କାଳ ବୈଶାଖୀ ଟା

କରିଦେଲା ଚୂରୁମାର ।

ମୋ' ଆଖିରେ ଲୁହ ଦେଖିବନି ବୋଲି

ଛାତିକୁ ପଥର କଲ

ଏ ଜୀବନ ତଟେ ଆରୋହୀ ତୁମେ

ତୁମେ ହିଁ ମୋ ଈଶ୍ବର ।

ସମ୍ପର୍କ ଟା ଆମ ଏହିପରି ସାଥୀ

ଅକ୍ଷୟ ହୋଇ ଥାଉ

ମୋ' ଜୀବନ ଦୀପ ଲିଭିବା ଯାଏ

ସିନ୍ଦୁର ମୋ କଥା କହୁ ।

କାଳର ପ୍ରହାର ଭାଙ୍ଗି ପାରିନାହିଁ

ଆମ ପବିତ୍ର ପ୍ରେମର ଛାଇ

ଏଇ ଜନ୍ମ ନୁହେଁ ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପାଇଁ

ମୁଁ ରହିବି ତୁମର ହୋଇ ।

  ## ମମତା ମଞ୍ଜରୀ ଦାସ ,କଟକ ##