କିଏ ଲୋଡେ ମୋତେ

କିଏ ଲୋଡେ ମୋତେ ଜୀବନ ସରିତେ

ମୋର ରୂପ ରଙ୍ଗ ନାହିଁ

ସୁରମା ସୁଗନ୍ଧ ନଥିଲେ ତ ପାଖେ

କିଏ କରେ ନିଘା କାହିଁ ।

ସୁରଙ୍ଗ ସୁରୂପ ଥିଲେ ସିନା ପାଶ

ଆସନ୍ତା କି କିଏ ପାଖ

କେତେ ଆକର୍ଷଣ ସତେ ଏ ରୂପର

ରୂପ ପାଇଁ କେତେ ଭେକ ।

ଅଜର ଅମର ପ୍ରକୃତି ପ୍ରବାର

ପ୍ରକୃତିରେ ପ୍ରମାଦାୟୀ

ରୂପ ରଙ୍ଗ ଦେଖି ଦେହ ପ୍ରେମ ବାଇ

ମଧୁ ଚୁମ୍ବନର ପାଇଁ ।

ବିହରିବା ପାଇଁ ଅନନ୍ତ ଆକାଶ

ଆସୁଥାଏ ମୋର ଆଶା

ଉନ୍ମଳିତ ଆଖି ଦେଉଥାଏ ଦୃଷ୍ଟି

କରି ଦେହ ନିରଳସା ।

ଅରୁଣ କିରଣ କରୁଥାଏ ଟାଣ

ଦେଉଥାଏ ମନେ ପ୍ରାଣ

ନିନାଦିତ ତନୁ ହେଲେହେଁ ଅତନୁ

ଯିବ ସିନା ଅପଘୃଣ ।

ଅନ୍ୟଥା କଟାକ୍ଷ କରେ ବିରୂପାକ୍ଷ

ରୂପର କଷଟି ଧରି

ଅନନ୍ୟା ଅରୂପା ଦେବ କି ଆଟୋପ

ହେବା ପାଇଁ କାହା ସରି ।

ଅନ୍ୟ ରୂପ ରସ ଅନ୍ୟର ମାନସ

ନୁହେଁ ମୋର କେବେ ରୋଷ

ମୋହର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପ୍ରକୃତିର ତୋଷ

ତୃଷାର୍ତ୍ତ କୁ ତପୁ ଶୋଷ ।

ପ୍ରକୃତି ନିୟମ ଦେଇଛି ଜୀବନ

ଅନୁସରି ହେବା ପାଇଁ

ଆଜୀବନ ନୁହେଁ ରୂପ ରଙ୍ଗ ଗନ୍ଧ

କାମନା ବାସନା ପାଇଁ ।

ଅନନ୍ତ ଆଶାରେ ଖୋଜୁଛି ଆଲୋକ

ଦେହାତୀତ ପ୍ରେମ ପାଇଁ

ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଛି ଆଶା ବି ଭରିଛି

ଉଜ୍ଜୀବିତ ଅଛି ରହି ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା