ଶକ୍ତି ନ ପାରିଲୁ କଳି

ତିନି ପାଦ ଭୂମି ମାଗିଲି ମୁଁ ଯେବେ

ଶକ୍ତି ନ ପାରିଲୁ କଳି ,

ଦୁଇ ପାଦେ ଦେଲୁ ପୃଥିବୀ,ଆକାଶ 

ଆରେ ମହାଦାନୀ ବଳି ।

ଏବେ ହେଉ କିବା ଭାଳି

କେଉଁଠି ରଖିବି ମୋ ତୃତୀୟ ପାଦ

ସତ୍ୟରୁ କି ଯିବୁ ଟଳି !!

ମହାଦାନୀ ବୋଲି ସାରା ସଂସାରରେ

ଅଭିମାନ ଥିଲା ତୋର ,

ଏଡ଼ିକି ବକଟେ ରୂପ ଦେଖି ମୋର

ସତ୍ୟ କଲୁ ତିନିବାର

ନୁହେଁ ମୁଁ ବାମନନର ,

ମୋ ଆଡ଼କୁ ଚାହାଁ କରେ ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ର 

ଅଟେ ମୁଁ କମଳା ବର ।

ମୋ ରୂପକୁ ଦେଖି ଯୋଡ଼ହସ୍ତ ହୋଇ

ପାତିଲୁଣି ତୋର ମଥା ,

ଏଇଠି ଥୋଇବି ମୋ ତୃତୀୟ ପାଦ 

ଥିବ କାଳେ କାଳେ କଥା

ଧନ୍ୟ ତୋର ପିତା ମାତା ,

ଚିରଦିନ ତୁହି ପାତାଳରେ ରହି 

ହୁଅ ସେ ଧାମର କର୍ତ୍ତା । 

ସଂସାର ମଧ୍ୟରେ ମହାଦାନୀ ଆଉ 

ସତ୍ୟବାଦୀ ତୁହି ଯେଣୁ ,

ପାତାଳ ପୁରରେ ଦ୍ୱାରପାଳ ହୋଇ 

ରହିବି ମୁଁ ତୋର ତେଣୁ

ଏକଥା ଦୁନିଆ ଜାଣୁ

ବୃଥା ଅହଙ୍କାର ତୁଚ୍ଛ ଭାବ କେହି 

କଦାପି ମନେ ନ ଆଣୁ ।