ମାମୁଁ ଥିଲେ ପଠେଇ

ସାନମାମୁଁ ସୋନା ପାଇଁ

ଦେଇଥିଲେ ପଠେଇ ,

ଜାଣିଥିଲେ ତା' ପସନ୍ଦ

ରସଗୋଲା, ମିଠେଇ ।

ମୁହଁ ହାତ ଧୋଇ ସୋନା

ଗୋଟେ ଗୋଟେ ଖାଇଲା,

ଗପ ବହି ପଢୁ ପଢୁ

ଚୁପଚାପ ଶୋଇଲା ।

ମୋନା ଆସି ଦେଖିଦେଲା

ଏତେ ମିଠା ରହିଛି ,

ଏକ,ଦୁଇ ଖାଉ ଖାଉ

ମନଭରି ଖାଇଛି ।

ପେଟପୂରା ଖାଇସରି

ତୁନି ହୋଇ ଶୋଇଲା,

କିଛି ବେଳ ପରେ ଖାଲି

ବାଉଳି ସେ ହୋଇଲା ।

ପେଟ ତା'ର କାଟିହେଲା

ଭେଏଁ ଭେଁ କାନ୍ଦିଲା,

ସତ କି ମିଛ କହିବ

ମନେ ମନେ ପାଞ୍ଚିଲା ।

ବାପା, ମାଆ ନେଇଗଲେ

ଡାକତର କତିକି,

କହିଦେଲା ଘରେ ମିଠା

ଖାଇଥିଲା ଯେତିକି ।

ଶୁଣିକରି ଡାକ୍ତର ତା'

ଚିକିତ୍ସାଟି କରିଲେ ,

ବୁଝାଇ ଶୁଝାଇ କରି

କେତେ କଥା କହିଲେ ।

"ଖାଇବନି ଲୋଭକରି

ମିଠା କେବେ ଏମିତି,

ଶରୀରର କ୍ଷତି ପୁଣି

କରିବନି ଯେମିତି ।

ତେଲଛଣା ଚିଜ ତୁମେ

ଘରେ କରି ଖାଇବ,

ବେଶୀ ନୁହେଁ ପେଟ ଟିକେ

ଫାଙ୍କା ଯେହ୍ନେ ରହିବ ।

ଡାକ୍ତରଙ୍କ କଥା ଶୁଣି

ମୋନା ହଁ ଭରିଲା,

କଥାଟିକୁ ମନେ ରଖି

ପାଳନ ସେ କରିଲା ।।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ।