ପରମ୍ପରା

ଅର୍ଦ୍ଧ ଶତାବ୍ଦୀର ଇତିହାସ ନେଇ

ଆଗାମୀ ଶତାବ୍ଦୀ

ସୃଜିବାର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖେ ।

ବ୍ୟଙ୍ଗ ପରମ୍ପରା ପ୍ରାଚୀନ କିନାରା

ଅଙ୍ଗରେ ଅଙ୍ଗରେ

ସାଥି କରି ନିଜେ ରଖେ ।

ପରମ୍ପରା ଏକ ବେଦ ପ୍ଲୁତ ଧାରା

ଯୁଗରୁ ଯୁଗରୁ

ଧାତ୍ରୀ ହୋଇ ଆସୁଅଛି ।

ବୈଦିକ ନାମରେ, ମଣିଷ ଚିନ୍ତାରେ

ମଣିଷ ପାଇଁକି

ବିଧିବଦ୍ଧ ପାଲଟିଛି ।

ପରମ୍ପରା ନୁହେଁ ଈଶ୍ୱର ସୃଜନୀ

ମଣିଷ ପ୍ରସୂତ,

ମଣିଷର ମନଗଢା ।

ସେଥିପାଇଁ ସାଜେ ନିର୍ମମ ନିଷ୍ଠୁର,

ବେଳେବେଳେ କରେ

ମଣିଷକୁ ଭାଗ୍ୟହରା ।

ପରମ୍ପରା ଏକ ଶୃଙ୍ଖଳ ଶିକୁଳି

କଳଙ୍କ ବିହୀନ

ସମାଜ,ସଂସ୍କାର ପାଇଁ ।

ମିଥ୍ୟାରେ ମିଥ୍ୟାରେ ସ୍ୱାର୍ଥରେ ସ୍ୱାର୍ଥରେ

ବିକଟ ଦାନବ

ମଣିଷ ଦିଏ ସଜେଇ ।

ସତୀଦାହ, ସଦ୍ୟ ବାଲ୍ୟ ବିଧବା

ସଂସ୍କାର ନୁହେଁ ସେ

ଅନ୍ଧତ୍ୱର ଅପକର୍ମ ।

ନିରୀହ ନାରୀକୁ ଅଯଥାରେ ଦଣ୍ଡି

ନିର୍ମମ ପ୍ରହାର

ନୁହେଁ ପରମ୍ପରା ଧର୍ମ ।

ପରମ୍ପରା ଦ୍ୱାହି ଅକାରଣେ ଦେଇ

ମଣିଷେ ମଣିଷ

ଦରଦ ର ଦାଉ ସାଧେ ।

ଅସାମ୍ବିଧାନିକ ଅଗଣତନ୍ତ୍ରିକ

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା ପଣେ

ଅନ୍ୟାୟ ଡୋରୀରେ ବାନ୍ଧେ ।

ପରମ୍ପରା ନୁହେଁ ଦାସତ୍ୱ ବନ୍ଦିନୀ

ନାହିଁ ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା

ବଦାନ୍ୟ ତା'ଅନ୍ତଃସ୍ବର ।

କଳଙ୍କ ତା'ବକ୍ଷ ଛୁଇଁ ପାରିବ ନି

ଶୃଙ୍ଖଳା ଭିତ୍ତିରେ

ପଥ ଦ୍ରଷ୍ଟା ମଣିଷର ।

ଆଗୋ ପରମ୍ପରା ମଉନ କାହିଁକି

ବିପ୍ଳବର ସୁରେ

ତୁଙ୍ଗ,ତେଜସ୍ୱିନୀ ହୁଅ ।

ଯୁଗ ଅନୁଯାୟୀ ନିଜକୁ ସଜେଇ

ଶତାବ୍ଦୀ ସୃଜନେ

ନୂଆ ରଙ୍ଗ ଭରି ଦିଅ ।

ଜାତି ବିଭିଧତା ଧର୍ମ ନିଷ୍ଠୁରତା

ନିଜସ୍ୱ ଭିତ୍ତିରେ

ଭାଙ୍ଗି ହୁଅ ବଳିୟାନ ।

ତୁମେ ପରମ୍ପରା,ନୁହଁ କା'ଇସାରା

ନିଜ ଇସାରାରେ

ଯୁଗ କର ତେଜିୟାନ ।