ହେ ଜଗଦୀଶ୍ଵର !

ହେ ଜଗଦୀଶ୍ଵର !

ତୁମେ ତ ନିତ୍ୟ ରାସରେ ରତ ,

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ମାୟାର କଣ୍ଟାରେ ଆହତ,

ରକାକ୍ତ ଆଉ ଶରବିଦ୍ଧ 'ମୁଁ ଓ ମୋ'ର ଶରଶଯ୍ୟାରେ 

ମୃତ୍ୟୁକୁ ଅପେକ୍ଷାରତ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତର ଆରମ୍ଭ ଓ ଶେଷବିନ୍ଦୁରେ ।।

 ହେ ଦଗଦୀଶ୍ଵର !

ଖୋଜେ ମୁଁ ତୁମକୁ

ରସୋ  ବୈ ସଃ 'ର ମଧୁଘୋଷରେ

ତୁମ ପତିତପାବନୀ ଧ୍ଵଜାର ଆଶରେ 

ଆଶାୟିତ ପ୍ରାଣ ଆଜି ସ୍ପନ୍ଦିତ

ହେଲେ ଆଶାର କିରଣ ତ ଢାଙ୍କିଛି ମାୟାମେଘର ଆଢୁଆଳରେ ।।

ହେ ଜଗଦୀଶ୍ଵର !

କୃପାକୁ ନ ଲୁଚାଇ ଦୟାକର

ଓଜାଡ଼ି ଦିଅ ସ୍ନେହ ପସରା , 

ବୁହାଇଦିଅ ପ୍ରେମର ଧାରା ,

ଦୁନିଆରେ (ସୁ ,କୁ) ଦୁଇ ପକ୍ଷ ରଖିବାରେ ଯଦି ଏତେ ରୁଚି,

ତେବେ ବେଶୀ ହନ୍ତସନ୍ତ କରନା, ପ୍ରଭୋ !

ଆଶୁ ତୋଷେ କୃପା କର ,ଦୟାକର ଦୀନବାନ୍ଧବ, ହରେ !

ପ୍ରେମର ଫଲ୍ଗୁ ବୁହାଇଦିଅ ହତାଶାର ହୃଦ ମରୁରେ ...।।